Skin lesions in endocrine diseases

The skin is the one of the largest organ in the human body, which primary function is to act as a barrier and a range of the regulatory functions. Skin has a neuro-immuno-endocrine system responsible for maintaining homeostasis and local hormone synthesis, affecting the skin physiology. A lot of endocrine diseases can disturb the skin balance causing the morphological and functional changes in the skin. Knowledge of the processes occurring in the skin in the course of endocrine diseases is very important also for the cosmetologist who first come in contact with the patient. Endocrine diseases may be caused by an increased or decreased secretion of hormones. This condition may results from the destruction of endocrine gland, hormonally active tumor and autoimmune processes. Dermatological symptoms may occur in pituitary gland disease (acromegaly, hyperprolactinemia), adrenal disease (Cushing’s syndrome and Addison’s disease), parathyroid disease (Graves’ disease, Hashimoto’s thyroiditis), and occur as a result of increased production of androgens (hyperandrogenism, polycystic ovary syndrome).Many skin lesions can also occur in the course of diabetes mellitus, both type 1 and type 2. These changes are usually the results of autoimmune processes, microangiopathy, macroangiopathy, neuropathy, fungal and bacterial infections and complications of treatment.In the individual chapters, it examines the clinical symptoms of endocrine disorders, with particular attention to the skin lesions. This MA thesis contains a description diseases and organs associated with them. In addition, the present work discussing the basic information on the treatment and care of skin lesions and an overview of current state of knowledge on the subject.

Skóra jest największym narządem organizmu, który pełni rolę ochronną przed czynnikami zewnętrznymi oraz szereg innych funkcji regulacyjnych. Skóra posiada system neuro-immuno-endokrynny odpowiadający za utrzymanie homeostazy i lokalną produkcję hormonów wpływających na jej fizjologię. Liczne endokrynopatie mogą zaburzać równowagę skórną powodując zmiany jej morfologii i funkcji. Znajomość procesów zachodzących w skórze w przebiegu chorób endokrynologicznych jest bardzo ważna również dla kosmetologa, który jako pierwszy może mieć kontakt z chorym.Choroby układu wewnątrzwydzielniczego mogą być spowodowane nadmiernym lub zmniejszonym wydzielaniem hormonów. Stan taki może powstać w wyniku zniszczenia gruczołu dokrewnego, czynnego hormonalnie guza oraz procesów autoimmunologicznych. Objawy dermatologiczne mogą towarzyszyć chorobom przysadki (akromegalia, hiperprolaktynemia), nadnerczy (zespół Cushinga oraz choroba Addisona), być wynikiem nadczynności lub niedoczynności tarczycy (choroba Gravesa – Basedowa, choroba Hashimoto) oraz występować na skutek wzmożonej produkcji androgenów (hiperandrogenizm, zespół policystycznych jajników).Do licznych zmian skórnych może także dochodzić w przebiegu cukrzycy, zarówno typu 1, jak i 2. Zmiany te są najczęściej skutkiem procesów autoimmunologicznych zachodzących w organizmie, zmian mikro- i makro- angiopatycznych, uszkodzenia nerwów obwodowych, zakażeń bakteryjnych i grzybiczych oraz samego leczenia. W poszczególnych rozdziałach pracy omówiono objawy kliniczne schorzeń endokrynologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem zmian skórnych. W pracy zawarty został opis chorób i narządów, których dotyczą. Ponadto omówiono podstawowe wiadomości dotyczące leczenia i pielęgnacji zmian skórnych oraz dokonano przeglądu aktualnego stanu wiedzy na ten temat.