The eliminatory concurrence of penal law provisions and the concurrence of misdemeanours. Theory and practice

The master’s thesis includes the considerations of two legal structures: the eliminatory concurrence of penal law provisions and the concurrence of misdemeanours which are defined in the article 9 of the Polish Act – Misdemeanours Code of 20 May 1971. The main aim of the thesis is the attempt to answer questions: how is the article 9 of the Misdemeanours Code applied in practice and especially does the Polish judiciary apply those structures in accordance with their assumptions. The considerations included in the master’s thesis are based on the results of case files research which were carried out in the District Court Lublin – Zachód in Lublin and in the District Court for Kraków – Podgórze in Kraków. Apart from the introduction and the conclusion the thesis is divided into five chapters. The first chapter presents the issue of unity/multiplicity of acts, the essence and methods applied to solve the concurrence of penal law provisions and the mechanism of the concurrence of misdemeanours from the theoretical standpoint. The second chapter contains the proper application of the eliminatory concurrence of penal law provisions and the concurrence of misdemeanours. The third chapter covers the issue of mistakes which appeared in the researched judgements and concerned the incorrect assessment of conditions which allow the courts to apply the rules defined in the article 9 of the Misdemeanours Code. It also comprises the explanation why these mistakes were made. The fourth chapter focuses on irregularities that appeared at the stage of the formal application of the concurrence of penal law provisions and the concurrence of misdemeanours including the main sources of the problem. The fifth chapter raises the issue of the absence of the article 9 § 1 or 9 § 2 of the Misdemeanours Code in the operative part of the judgment and points out factors which may explain away the appearance of this irregularity.

Praca magisterska obejmuje rozważania na temat dwóch konstrukcji prawnych: regulacji eliminacyjnego zbiegu przepisów i instytucji zbiegu wykroczeń, które zostały opisane w art. 9 Kodeksu wykroczeń. Celem pracy magisterskiej jest próba odpowiedzi na pytanie, jak w praktyce wygląda stosowanie art. 9 Kodeksu wykroczeń, a w szczególności czy polskie sądownictwo posługuje się wskazanymi regulacjami zgodnie z założeniami tkwiącymi u podstaw tych instytucji. Przedstawione w pracy rozważania oparte są przede wszystkim na wynikach badań aktowych przeprowadzonych w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie oraz w Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Podgórza w Krakowie. Praca składa się (obok wstępu i zakończenia) z pięciu rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono od strony teoretycznej tematykę jedności/wielości czynów, istotę i modelowe metody rozstrzygnięcia zbiegu przepisów oraz mechanizm instytucji zbiegu wykroczeń. Drugi rozdział zawiera schematy prawidłowego zastosowania konstrukcji eliminacyjnego zbiegu przepisów i regulacji zbiegu wykroczeń. W trzecim rozdziale omówiono kwestię występujących w badanych orzeczeniach błędów w ocenie, czy zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji opisanych w art. 9 Kodeksu wykroczeń oraz główne przyczyny ich popełniania. Czwarty rozdział poświęcono problematyce nieprawidłowości zachodzących przy formalnym zastosowaniu konstrukcji eliminacyjnego zbiegu przepisów albo regulacji zbiegu wykroczeń łącznie ze wskazaniem na źródła problemu. W piątym rozdziale poruszono kwestię braku podania przez sąd w sentencji wyroku art. 9 § 1 Kodeksu wykroczeń lub art. 9 § 2 Kodeksu wykroczeń oraz wskazano czynniki, które mogą uzasadniać wystąpienie tego typu wadliwości.