Formy pomocy osobom uzależnionym od substancji psychoaktywnych w Polsce

Psychoaktywne działanie niektórych substancji i zespół uzależnienia od nich jest znane człowiekowi od bardzo dawna. Sposoby leczenia tego zaburzenia, które obecnie funkcjonują w systemie lecznictwa to wynik wieloletniej próby zmagań ludzi z tym problemem. Praca w pierwszym rozdziale przedstawia funkcjonujący w Polsce system leczenia, jego dostępność, a także bariery w podjęciu terapii. Kolejne rozdziały są analizą poszczególnych form pomocy osobom uzależnionym: historii ich powstania, filozofii działania, organizacji działań terapeutycznych w stosunku do osób uzależnionych i innych kwestii. Formy te to: ośrodki stacjonarne, ambulatoria i programy substytucyjne. Różnorodność terapii uzależnień prowadzonych w placówkach wywodzi się z odmiennego postrzegania zarówno celów terapeutycznych, jak i poglądu na miejsce przeprowadzenia oddziaływań terapeutycznych. Z tego względu funkcjonują placówki nastawione na cel abstynencyjny lub na terapię substytucyjną oraz placówki, w których pacjent przebywa całodobowo, a także nie wymagające zmiany miejsca zamieszkania. Praca jest próbą analizy tych form pomocy ze względu na powyższe czynniki leżące u podstaw ich funkcjonowania oraz osoby pacjentów dla których są tworzone.

The current system of institutions is the result of many tries of addiction treatment in past. Addiction is typically a chronic disorder characterized by occasional relapses, one-time treatment is usually not sufficient. There are also factors which could make this process more difficult. In this study there have been described variety of main forms of drug addiction treatment in Poland. Therapy places may different in some issues like main goal of treatment and place where the therapy is carried out. The aim of this study was to describe that forms of treatment with reference to the patient’s individual needs and other specific factors.