Nieliberalna Demokracja w krajach członkowskich NATO z centralnej Europy: odwrót od strategii paktu

This work examines the potential incompatibility of the norms of so-called ‘illiberal democracy’ with membership in the NATO alliance. The analysis begins with an explanation of the strategy behind NATO enlargement into the former Eastern Bloc in the 1990s. NATO enlargement provided for the security of various post-communist states as they transitioned to democracy and into Western institutions, and aided in the process of governmental reforms. The process included NATO’s promotion of Western, liberal democratic principles such as individual liberty, human rights, the rule of law, and the peaceful settlement of international disputes – principles conveyed through educational trainings and official consultations with both military and civilian leadership in the region. The goal was to see new NATO candidate states assimilate the values of the transatlantic alliance, by doing so making them a part of a common Western community, which was the underlying strategy in preventing future conflicts between countries in the region. It will be argued that the recent expressions of illiberal democracy among Central European NATO members place that security strategy at risk. Such a political direction on the part of select alliance members therefore requires further analysis by senior officials to determine if policy changes need to be considered, either within the potentially divergent states or at the level of the alliance as a whole.

Praca ta zajmuje się badaniem potencjalnego niedopasowania norm tak zwanej “nieliberalnej demokracji” z członkostwem w pakcie północnoatlantyckim (NATO). Analiza rozpoczyna się wyjaśnieniem strategii przyczyniającej się do rozszerzenia NATO na kraje bloku wschodniego w latach 90. Rozszerzenie NATO zapewniło bezpieczeństwo wielu postkomunistycznych krajów, w czasie jak przeobrażały się w kraje demokratyczne oraz dołączały do zachodnich organizacji, a także współuczestniczyło w procesie reformowania instytucji państwowych. Cały proces obejmował także promowanie wartości zachodnich liberalnych demokracji, jak wolności osobistych, praw człowieka, praworządności oraz pokojowe rozstrzyganie nieporozumień międzynarodowych – wartości przekazywanych przez szkolenia oraz konsultacje dla cywilnych oraz wojskowych liderów w regionie. Celem było upewnienie się, że każdy z nowych członków NATO przyjmuje wartości paktu północnoatlantyckiego, czyniąc ich częścią zachodniej wspólnoty, co było strategią zapobiegania konfliktom pomiędzy krajami w regionie w przyszłości. Praca ta obejmie dyskusję na temat niedawnych przejawów odwracania się w kierunku nieliberalnej demokracji w krajach centralnej Europy należących do NATO, podważających tę strategię. Kierunek polityki objęty przez niektórych członków paktu, wymaga analizy na poziomie decyzyjnym, czy zmiany w polityce powinny być rozważone, względem poszczególnych członków, czy też na poziomie całego paktu.