„Polityka społeczna na Węgrzech w okresie kadaryzmu” to praca mająca na celu przybliżyć sytuację Węgier i społeczeństwa węgierskiego w drugiej połowie XX wieku, a dokładniej rzecz ujmując w latach 1956‑1988. W okresie komunizmu narody bloku wschodniego próbowały odnaleźć swoją tożsamość i sposób na przetrwanie trudnych czasów. Jednym z poważniejszych problemów państwa węgierskiego była sprawa bezdomnych, których liczba diametralnie wzrosła po okresie II Wojny Światowej, oraz następującej po niej rygorystycznej dyktaturze komunisty Miklósa Rakosiego przypadającej na lata 1949-1956, a także sprawa zasiłków powojennych, rozdziału mieszkań, i świadczeń społecznych (w głównej mierze emerytur, i dofinansowań dla młodych matek).Omawiane wydarzenia miały miejsce relatywnie niedawno, przez co temat nie jest jeszcze do końca opracowany nawet w literaturze węgierskiej. Co więcej część źródeł przeczy sobie wzajemnie, inne natomiast nadal są utajone. W związku z panującą w omawianym okresie propagandą, podczas zgłębiania tematu należy zwrócić szczególną ostrożność przy wysuwaniu wniosków. Trzeba także uwzględnić sytuację międzynarodową i politykę Związku Radzieckiego, oraz pamiętać, że Zimna Wojna toczyła się nie tylko pomiędzy kapitalistycznym zachodem a komunistycznym wschodem, ale także wewnątrz każdego kraju bloku wschodniego.W niniejszej pracy dużo miejsca poświęcone jest Jánosowi Kádárowi, czołowemu politykowi węgierskiemu tego okresu. Kluczem do analizy postaci Kádára jest odpowiedź na pytanie o to na ile działania które podejmował, w związku z prowadzeniem polityki Węgier, były zależne od ówczesnych władz ZSRR i jaki wpływ wywarły na rozwój kraju. Kádár po całkowitym spacyfikowaniu społeczeństwa, zawarł z nim umowę społeczną. W zamian za dostatnie i spokojne życie, zakazano jakiejkolwiek walki z systemem komunistycznym i oczekiwano całkowitego poddania się władzy. W rzeczywistości doprowadziło to Węgry do wielkiego kryzysu w latach siedemdziesiątych.Pomimo że na jednoznaczną ocenę politycznych posunięć Kádára jest zbyt wcześnie, w niniejszej pracy zostały przedstawione argumenty pozwalające Czytelnikowi na wysunięcie własnych tez, a także na zapoznanie się z unikalną odmianą komunizmu jaka wykształciła się na Węgrzech.
The work "Hungarian social policy during the Kádár era" aims to introduce the situation of Hungary and Hungarian society during the second half of the twentieth century, and more precisely in the years 1956-1988. During the communizm, nations of eastern block were trying to find their identity and a way to survive difficult times. One of the major problems of the Hungarian state was the issue of the homeless, the number of which increased dramatically after World War II, and the subsequent rigorous communist dictatorship of Miklós Rakosi attributable to the years 1949‑1956. Extremely important was the matter of benefits after the war, distribution of apartments and social benefits (mainly pensions, and grants for young mothers).These events took place relatively recently, thereby the topic is not developed to the end, even in the Hungarian literature, while the Polish sources presented it in a very supervisial way. Moreover, some sources negate each other, while others are still latent. Due to the prevailing propaganda in this period, special care should be exercised during drawing conclusions. Is also needed to take into account the international situation and the Soviet Union policy, and to remember that the Cold War was fought not only between the capitalist West and the communist East, but also within each country of the Eastern Bloc.In this study a lot of space is devoted to János Kádár, the main Hungarian politician of those period. The key to the analysis of the Kádár is trying to answer the question of how much the action he undertook was connected with the diplomacy of Hungary, and how much he was dependent on the local authorities of the USSR. Kádár after pacifing the society, concluded with it a social contract. In exchange for a prosperous and peaceful life, it was banned to strike against the communist system. The gouverment demanded total surrender of society. In fact, this led Hungary to the great crisis in the seventies.One of the most important questions I will try to answer, is how and when, fell the concept of "system full of hope." Point of interest is also the background of the rise to the power of János Kádár, and the ways which the communist government of Hungary wanted to erase from the public consciousness the memory of the 1956 and how is it possible that it so fast achieved success. It is also important, when and where achived the social passivity, acceptance, and soon a certain sympathy for the system.The work is intended merely to outline the problems of that time, as well as presenting the situation of Hungarian society.
