Andrzej Polkowski i Klątwa Maltranslatora: Wyzwania w polskim tłumaczeniu książki "Harry Potter i Kamień Filozoficzny"

The main purpose of this work was to analyse the Polish translation of J.K. Rowling’s Harry Potter and the Philosopher’s Stone. Due to its fame much publications and articles has been written on the challenges for translators it creates; however, few of them discussed the question of foreignization vs. domestication. On the basis of twelve deformative tendencies devised by Antoine Berman, the work attempted to discover the general strategy the Polish translator Andrzej Polkowski used. The answer occurs to be complex as both strategies were used interchangeably. Domestication prevailed though, especially when proper names were concerned. Taking into account fact that this book is a piece of literature for children, Polkowski’s actions were also discussed in the light of translating strategies towards names in books for children described by Jan Van Coillie. The biggest challenge seemed to be translation of names which contained meaningful connotations. Polkowski managed to reflect them, however at the cost of the foreign element. The last part examined peculiarities and unexplained actions that can be observed throughout the book.

Celem pracy była analiza polskiego tłumaczenia książki Harry Potter and the Philosopher’s Stone. Ze względu na jej sławę, wyzwania tłumaczeniowe, które stwarza, stały się tematem wielu publikacji i artykułów. Jednak niewiele z nich zajmuje się kwestią egzotyzacji i udomowienia. Na podstawie dwunastu deformacyjnych tendencji opracowanych przez Antoine Bermana, praca podjęła próbę odkrycia głównej strategii, której użył polski tłumacz Andrzej Polkowski. Odpowiedź okazuje się być złożoną, jako że obie były używane zamiennie. Niemniej jednak udomowienie zdecydowanie przeważało, zwłaszcza w przypadku tłumaczenia nazw własnych. Biorąc pod uwagę fakt, że książka stanowi część literatury dziecięcej, działania Polkowskiego zostały również omówione w świetle strategii tłumaczenia nazw w książkach dla dzieci opisanych przez Jana Van Coillie. Największym wyzwaniem okazało się tłumaczenie nazw własnych, które zawierały znaczące konotacje i skojarzenia. Polkowski zdołał je odtworzyć, aczkolwiek kosztem obcego elementu. Ostatnia część pracy zbadała osobliwości i niewyjaśnione zabiegi, które mogą zostać w książce zauważone.