Analiza porównawcza onomatopei w języku polskim i hiszpańskim na podstawie komiksu

The aim of this paper is the comparative of Spanish and Polish onomatopoeias in comic books. The investigation attempts to show that in several languages, even those not related to each other, there is a clear correlation between the sound and the meaning of onomatopoeia, which is due to strong phonosymbolic character of the words. The theoretical part of the work has been divided into three parts. The first introduces the concept of sound symbolism. The second part inquires the onomatopoeia: the history of development of the term, various perspectives while defining onomatopoeias and some problems about the systematisation of the phenomenon. Moreover, there are described the most common linguistic processes affecting onomatopoeias as the specification of their transcription. The third part focuses on the comic book genre. The chapter contains a brief introduction to the history of the genre and theories about its definition. Finally, the function of onomatopoeia in this area is presented. Practical part of the work is a comparison of onomatopoeias found in two albums of "Asterix" series in its Spanish and Polish translation. After phonosemantic analysis of some words collected in the corpus, observations regarding the creation of imitative words in Polish and Spanish language are concluded.

El objetivo de este trabajo es la comparativa de las onomatopeyas de la lengua polaca y española en el ámbito del cómic. La investigación intenta demostrar que en varias lenguas, incluso no emparentadas entre sí, existe una evidente correlación entre el sonido y el significado de las onomatopeyas, lo que se debe al fuerte carácter fonosimbólico de dichas palabras.El marco teórico del trabajo se divide en tres partes. En primer lugar se introduce el concepto del simbolismo sonoro. La segunda parte concierne a la onomatopeya: la historia del desarrollo del término, varias perspectivas al definir la onomatopeya y algunos problemas acerca del fenómeno a la hora de sistematización. Además se presentan los procesos lingüísticos más frecuentes a los que se someten las onomatopeyas, como también la específica que suponen al transcribir. La tercera parte se centra en el género del cómic. Contiene una breve introducción a la historia del género y las teorías acerca de su definición. Finalmente se especifica la función de la onomatopeya en este ámbito.La parte práctica del trabajo es la comparativa de las onomatopeyas encontradas en dos álbumes de la serie "Astérix" en sus versiones española y polaca. Tras el análisis fonosemántico de las palabras recopiladas en el corpus, se extraen las observaciones en cuanto a la creación de las palabras imitativas en la lengua polaca y española.

Głównym celem niniejszej pracy jest porównanie onomatopei w języku polskim i hiszpańskim na przykładzie komiksów. Przeprowadzone badanie jest próbą udowodnienia, iż w różnych językach, szczególnie nie spokrewnionych między sobą, istnieje wyraźna korelacja pomiędzy dźwiękiem i znaczeniem onomatopei. Zjawisko to zawdzięcza się mocnemu charakterowi fonosymbolicznemu badanych wyrazów.Część teoretyczna pracy podzielona została na trzy części. W pierwszej kolejności przedstawiona została idea symbolizmu dźwiękowego. Druga część dotyczy onomatopei: historii rozwoju pojęcia, różnych sposobów definiowania onomatopei oraz niektórych problemów związanych z próbą systematyzacji zjawiska. Ponadto opisane zostały procesy lingwistyczne, którym najczęściej poddają się onomatopeje, a także specyfika ich zapisu. Trzecia część skupia się na gatunku literackim, jakim jest komiks. Zawiera krótkie przybliżenie historii gatunku oraz teorie na temat jego definiowania. Na koniec objaśnione zostają funkcje, jakie spełniają wyrazy dźwiękonaśladowcze w tymże środowisku.Część praktyczną pracy stanowi porównanie onomatopei odnalezionych w dwóch albumach z serii "Asteriks" w dwóch wersjach językowych: polskiej i hiszpańskiej. Po dokonaniu analizy fonosemantycznej wybranych wyrazów zebranych w korpusie, opisane zostały obserwacje na temat sposobu tworzenia wyrazów dźwiękonaśladowczych w języku polskim i hiszpańskim.