Institutional Transitions in Iranian Cinema from 1978 to 1982

Autor koncentruje się na przemianach, jakie zaszły w strukturze irańskiej kinematografii od początku Rewolucji Islamskiej do końca dekady lat 80. Przyjęta metodologia badawcza jest w historii filmu określana mianem studiów nad produkcją (production studies). Praca jest oparta o bibliografię zarówno w języku angielskim, jak i perskim. Autor wprowadza podział omawianego okresu na dwa etapy. Pierwszy zamyka się w latach 1978-1982 i charakteryzuje go niepewność o przyszły kształt kinematografii irańskiej. Ze względu na niesławną rolę, jaką kino odgrywało w polityce kulturalnej reżimu Pahlawich, budynki kin były palone, a rodzimi producenci zostali w większości skazani na ostracyzm. Reguły obyczajowe nie były przejrzyste, co zniechęcało do inwestowania w produkcję filmową. Z tej przyczyny wyświetlano głównie filmy sprowadzane z zagranicy, które jednak podlegały cenzurze.W 1982 roku rząd Mir-Hosejna Musawiego przyjął regulacje dotyczące funkcjonowania kinematografii w Iranie. Rozpoczął się okres państwowego wspierania produkcji filmów. Na tym polu działały dwie paralelne i konkurujące ze sobą instytucje: Fundacja Farabi oraz Centrum Sztuki. Okres kształtowania kina zislamizowanego kończy rok 1989, w którym zmniejsza się rola kontroli państwowej, a wzrasta znaczenie auto-cenzury.

The author focuses on the transitions, which occured in the structure of Iranian cinematography from the Islamic Revolution to the end of the 80s. Adopted methodology is known in cinema history as production studies. The thesis is anchored to both English and Farsi sources.The author divides described period into two phases. The first one is placed between 1978 and 1982 and characterized by general uncertainty about the future shape of Iranian cinematography. In regard of the notorious role which film industry had had in cultural policy of the Pahlavi regime, cinema theatres were burned and domestic producers were mostly ostracized. Vagueness of public morals hindered producers from investing in making movies. As a consequence mainly imported films were screened, though still being censored.In 1982 the government under Mir-Hossein Musavi ushered the regulations concerning condition of cinema in Iran. The period of state-sponsored film industry begun. Two parallel and competitive institutions have been active on this field: Farabi Foundation and Art Centre. The time of shaping islamicized cinema ended in 1989, when the role of state control lessened and auto-censorship became more important.