Child injury prevention education and safety promotion is a basic strategy injury prevention the youngest group. In Poland in 2013 years from external causes in population 0-19 years death rate was 30,92. In all, in population 0-19 years as a result external causes was 924 deaths. Population 0-4 years was 11 %, 5-10 was 32 %, 10-14 was 13 %, 15-19 was 71 %. In 2013 year there were hospitalized 10989 people, in category 0-19 years. Hospitalization rate was 139,17. Population 0-4 years was 48 %, 5-14 was 33 %, 15-19 was 19 %. The aim of the study was the analysis child injury prevention education and education for safety which was implemented in school curriculum in Poland, to assess the extent to which meets the recommendations of international organizations. For the analysis were selected school curriculum obligated in the school year 2015/16 in Poland.To achieve the purpose mentioned above there has been done a search and analysis of legal acts and selected scientific publications, which described school curriculum in schools and kindergartens implemented in 2015/16 year. The following web sides of the country institutions responsible for education of children in Poland was reviewed. Three were as following :Ministry of Education (MEN)Education Development Centre (ORE)Central Institute for Labour ProtectionScientific journal "Review of Scientific Methodology. Education for Safety "issued by the Academy of Security The results showed that education of child and youth injury prevention and education for safety was realized from the age of preschool to upper secondary education. Education for safety in the school curriculum meets many objectives and educational effects. Specially elaborated course entitled “Education for Safety “ was introduce to Polish schools since 1th September 2009 in lower secondary school and since 2012 year in upper secondary school. There were not been founded any evaluations of this course. It can be concluded that school curriculum is realized on a sufficient level. On first stage of education children (age 6 or 7-9 years) are taught the basics of security, and injury prevention, basic rules, issues and behaviors. On second stage of education (age 10-12 years)– pro-health actions, preventive behaviors, life skills. In the frame of the course entitled “Education for safety” and other courses pupils on the third stage of education (age 13-16 years) and fourth stage of education (age 17-19 years or 20) are taught more advanced preventive and protective behaviors, copying with risk, first aid help, including resuscitation. But there are areas that do not fulfill the recommendations of child safety international organizations. Participation in the programs is depend on the school director and local government. There is no obligation to continue trainings for teachers. Cooperation between parents, teachers and students and the communication, exchange of information is not sufficient, and depends on the individual school.
Edukacja do bezpieczeństwa dzieci i młodzieży jest jedną z podstawowych strategii prewencji urazów i promocji bezpieczeństwa tej najmłodszej grupy populacji. W 2013 roku z przyczyn zewnętrznych w kategorii 0-19 lat współczynnik zgonów na 100 000 tys. wyniósł 30,92. Ogółem w kategorii 0-19 lat z przyczyn zewnętrznych doszło do 924 zgonów. Zgony w grupie wiekowej 0-4 lat stanowiły 11% zgonów, jakie wystąpiły w grupie wiekowej 0-19 lat z przyczyn zewnętrznych. W grupie wiekowej 5-9 lat było to 32 %, w grupie wiekowej 10-14 lat, 13%, grupa wiekowa 15-19 lat, 71 %. W 2013 roku hospitalizowano 10989 osób w wieku 0-19 lat, współczynnik hospitalizacji na 100 000 tys. wyniósł 139,17. Grupa wiekowa 0-4 lat stanowiła 48 %, grupa wiekowa 5-14 lat, 33 %, grupa wiekowa 15-19 lat, 19 %. Celem pracy była analiza edukacji do bezpieczeństwa realizowanej w programie kształcenia w Polsce, aby móc ocenić w jakim stopniu edukacja ta spełnia rekomendacje formułowane przez międzynarodowe organizacje działające na rzecz bezpieczeństwa dzieci. Do analizy wybrano zapisy programowe obowiązujące w Polsce w roku szkolnym 2015/16. W pracy postawiono następujące pytania badawcze:1)W jakim stopniu edukacja do bezpieczeństwa jest realizowana na etapie I kształcenia w Polsce w roku szkolnym 2015/16?2)W jakim stopniu edukacja do bezpieczeństwa jest realizowana na etapie II kształcenia w Polsce w roku szkolnym 2015/16?3)W jakim stopniu edukacja do bezpieczeństwa jest realizowana na etapie III kształcenia w Polsce w roku szkolnym 2015/16 ?4)W jakim stopniu edukacja do bezpieczeństwa jest realizowana na etapie IV kształcenia w Polsce w roku szkolnym 2015/16 ?5)W jakim stopniu edukacja do bezpieczeństwa w całym procesie kształcenia dzieci i młodzieży w Polsce jest realizowana zgodnie rekomendacjami międzynarodowych organizacji. Metodą badania był przegląd wybranych dokumentów prawnych i publikacji naukowych opisujących programy nauczania w przedszkolach i szkołach w Polsce w roku szkolnym 2015/16. Podjęto się poszukiwań internetowych, polegających na przeglądzie stron wybranych krajowych instytucji odpowiedzialnych za edukację i wychowanie dzieci i młodzieży w Polsce. Były to następujące instytucje: Ministerstw Edukacji Narodowej (MEN) Ośrodek Rozwoju Edukacji (ORE)Centralny Instytut Ochrony Pracy (CIOP) Czasopismo naukowe: „Przegląd Naukowo-Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa” wydawane przez Wyższą Szkołę Bezpieczeństwa z lat 2009-2015W wynikach pokazano, że edukacji z zakresu prewencji urazów i bezpieczeństwa jest realizowana począwszy od etapu przedszkolnego po szkołę ponadgimnazjalną. W szkołach edukacja ta odbywa się na kilku przedmiotach. Od 1 września 2009 roku w szkołach gimnazjalnych, a od 2012 roku w szkołach ponadgimnazjalnych, realizowany jest przedmiot pt: „Edukacja dla bezpieczeństwa”, na którym uczniowie poszerzają i precyzują swą wiedzę z zakresu pierwszej pomocy, ratownictwa, obrony cywilnej i przysposobienia obronnego. Na podstawie przeprowadzonej analizy można stwierdzić , że program kształcenia jest realizowany na dostatecznym poziomie, na wszystkich z etapów. Nauka i tematyka jest odpowiednio dostosowana do poziomu rozwoju uczniów. Na I etapie kształcenia dzieci uczone są podstaw z zakresu bezpieczeństwa, podstawowych zagadnień i zachowań. Na II etapie nauczanie ukierunkowane jest na działania prozdrowotne. Etap III i IV wprowadza przedmiot „Edukacja do bezpieczeństwa”. Jednak są obszary niedostatecznie spełniające rekomendacje międzynarodowych organizacji. Udział w programach i kampaniach społecznych szkół zależy od dyrekcji i samorządu lokalnego. Nauczyciele nie kontynuują szkoleń podnoszących ich wiedzę i kwalifikacje z zakresu bezpieczeństwa. Współpraca między uczniami, rodzicami, a nauczycielami oraz przepływ informacji nie jest ustalony przepisami prawnymi i zależy od poszczególnej szkoły.
