La traducción de los nombres propios de persona (Don Quijote, Sancho Panza, Rocinante y Dulcinea) en la versión polaca del libro El ingenioso hidalgo Don Quijote de La Mancha de Miguel de Cervantes Saavedra, hecha por Wojciech Charchalis

El presente trabajo se centra en el análisis de las técnicas de traducir de los nombres de don Quijote, Sancho Panza, Rocinante y Dulcinea en la nueva traducción polaca de la obra cervantina, hecha por Wojciech Charchalis. La parte teórica se basa, entre otras, en la teoría cognitivo-comunicativa de traducir de Krzysztof Hejwowski que subraya la importancia de los elementos culturales, tales como nombres propios de persona. Estas expresiones incluyen el contenido socio-cultural y muchas alusiones literarias, refiriéndose al acervo de conocimiento a la mano que poseen los miembros de la determinada comunidad lingüística. Por lo tanto, este es el gran reto al que se enfrenta un traductor que dirige su traducción a los usuarios de la lengua extranjera, en este caso de la lengua polaca. La parte práctica presenta la comaparación entre la traducción antigua del Quijote de Anna Czerny y Ludwik Czeny, y la traducción nuvea hecha por Charchalis. Vamos a ver qué técnicas aplican dichas traductores para traducir los nombres de los protagonistas.

The thesis focuses on the techniques of translating proper names, don Quijote, Sancho Panza, Rocinante and Dulcinea in the Polish translation made by Wojciech Charchalis. The theoretical part is based, among others, on the cognitive-communication theory of translation by Krzysztof Hejwowski who emphasizes the unique character of cultural elements, such as proper names. These expressions contain socio-cultural meanings and a lot of literary allusions which refer to the stock of knowledge of members of a particular linguistic and cultural community, and therefore it presents a challenge for the translator who directs his translation to users of foreign language, in this case, of Polish language. The practical part of the thesis presents a comparative analysis of the earlier translation of Quixote by Anna Czerny and Ludwik Czerny, and a new translation by Wojciech Charchalis. We will look closer at what techniques are applying those translators to translate the names of the main characters.

Niniejsza praca koncentruje się na analizie technik tłumaczenia nazw osobowych, don Quijote, Sancho Panza, Rocinante i Dulcinea, w polskim przekładzie powieści Cervantesa, wykonanym przez Wojciecha Charchalisa. Część teoretyczna opiera się m.in. na kognitywno-komunikacyjnej teorii przekładu Krzysztofa Hejwowskiego, który podkreśla szczególny charakter elementów kulturowych, takich jak nazwy własne. Są to wyrażenia, które zawierają ukryte znaczenia o charakterze społeczno-kulturowym oraz liczne aluzje literackie. Odwołują się do zasobu wiedzy podręcznej, właściwej członkom określonej wspólnoty kulturowej i językowej, dlatego stanowią wyzwanie dla tłumacza, który swój przekład kieruje do użytkowników języka obcego, w tym przypadku, języka polskiego. Część praktyczna pracy przedstawia analizę porównawczą wcześniejszego tłumaczenia Don Kichota, autorstwa Anny i Ludwika Czernych oraz nowego tłumaczenia autorstwa Wojciecha Charchalisa. Przyjrzymy się jakie techniki stosują wspomniani tłumacze, aby przełożyć imiona głównych bohaterów.