Criminal liability of doctors for inappropriate medical treatment

The purpose of the present thesis was to characterize the criminal liability for inappropriate medical treatment under Polish law. Due to the fact that the current criminal law provisions do not provide for a particular provision which would criminalize the use of improper treatment by the person providing healthcare services, such an act may be considered as a realization of statutory features of a general type of prohibited act against life and health, contained in Chapter XIX of the Criminal Code of 1997. Because of the fact that, in principle, a doctor acts as a person under a duty and because of a lack of criminal intent to commit a crime, provisions which criminalize the realization of statutory features of proper unintentional consequential offence by omission might be a basis for penal responsibility.A great part of the thesis was intended to explain the specific nature of medical acts, which on the one hand are aimed at saving human life and health but on the other hand are the cause of violation of interests protected by law. Therefore, the analysis of doctor’s conduct in terms of the realization of features of a general type of prohibited act is difficult.In the present M.A. thesis an attempt was made to show the structure of unintentional offenses and to determine the level of requirements in terms of the caution which is essential in the specific circumstances.In this report, reference was made to the meaning of the term "medical malpractice", its classification and appreciation of the legitimacy of the use of this term in the context of deliberations on the criminal responsibility of the person providing health service.An issue that has received attention in this study was also the problem of cooperation within the medical team and invoking to the influential principle of trust and the principle of organization, which are essential in this area.Finally, objective attribution of the effect, concerning medical treatment failure, consisting in both action and omission was discussed. Thereby essential analysis was made, so necessary in terms of answering the question of what conditions must be met to consider the doctor as the offender of the negative effect on patients health and life.

Celem niniejszej pracy było dokonanie charakterystyki odpowiedzialności karnej za niewłaściwe leczenie w świetle przepisów polskiego prawa. Ze względu na fakt, iż obecnie obowiązujące przepisy prawa karnego nie przewidują szczególnego przepisu penalizującego zastosowanie niewłaściwego leczenia przez osobę świadczącą opiekę zdrowotną, tego typu zachowanie może być rozważane pod kątem realizacji ustawowych znamion ogólnosprawczych typów przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu, zawartych w rozdziale XIX Kodeksu karnego z 1997 r. Ze względu na fakt, iż co do zasady, lekarz pełni rolę gwaranta nienastąpienia skutku oraz ze względu na brak zamiaru popełnienia czynu zabronionego, to właśnie przepisy penalizujące realizację znamion odpowiednich nieumyślnych, skutkowych przestępstw z zaniechania będą mogły być podstawą odpowiedzialności karnej.Znaczna część pracy została poświęcona próbie wyjaśnienia szczególnego charakteru czynności medycznych, które z jednej strony służą ratowaniu ludzkiego zdrowia i życia, z drugiej są przyczyną naruszenia chronionych prawem dóbr. Z tego względu analiza zachowania lekarza z punktu widzenia realizacji znamion odpowiednich typów przestępstw jest utrudniona. W niniejszej pracy magisterskiej podjęto próbę przedstawienia struktury przestępstwa nieumyślnego oraz ustalenia poziomu stawianych lekarzowi wymagań z punktu widzenia koniecznej w danych okolicznościach ostrożności.W niniejszym opracowaniu odwołano się do znaczenia pojęcia „błędu w sztuce medycznej”, jego klasyfikacji oraz oceniono zasadność posługiwania się tym terminem w kontekście rozważań na temat odpowiedzialności karnej osoby udzielającej świadczeń medycznych.Zagadnieniem, któremu poświęcono uwagę w niniejszym opracowaniu była również problematyka współdziałania w ramach zespołu medycznego i odwołanie się do istotnej w tym zakresie zasady zaufania oraz zasady organizacji.Omówiono również procedurę obiektywnego przypisania skutku czynu polegającego zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu w przypadku niepowodzenia czynności leczniczych. Tym samym dokonano analizy koniecznej z punktu widzenia odpowiedzi na pytanie, jakie warunki muszą zostać spełnione aby lekarz mógł zostać uznany za sprawcę negatywnego dla zdrowia i życia pacjenta skutku.