Dlaczego muzyka pełna jest emocji? Magia dźwięków w obliczu nauki

The basic question of this work is: why can human recognize emotions in music? Why are some chords or melodies sad and other happy? To answer this problems the author will present two hypotheses: the cultural hypothesis and the transferring hypothesis. The first one says that human can recognize emotions in music because of learning of cultural cues. According to the second one, on the other hand, music is full of emotions because it reflects the way in which people speak. In other words, skill of recognition of emotions in music is generalized (transferred) to a field of music: when we listen to sad or happy songs we find in them the same cues as we find in a happy or sad speech. The author will present research which criticises the former hypothesis and describe experiments supporting the latter. Additionally, he will introduce his own experiment, which was supossed to explore the transferring hypothesis in the context of tempo and dynamics. The results of these experiments will be used by the author to create a proposition of an emotions recognition model in music.

Podstawowe pytanie pracy brzmi: dlaczego człowiek potrafi rozpoznawać w muzyce emocje takie jak radość i smutek? Dlaczego niektóre akordy, bądź melodie, brzmią smutno, a inne wesoło? By na nie odpowiedzieć autor zaprezentuje dwie hipotezy: hipotezę kulturową oraz hipotezę transferowania. Pierwsza z nich mówi, że człowiek potrafi rozpoznawać emocje w muzyce dzięki wyrastaniu pośród kulturowych wzorców kształtujących jego percepcję. Wedle drugiej natomiast, muzyka pełna jest emocji, ponieważ odzwierciedla sposób mówienia człowieka. Innymi słowy, umiejętność rozpoznawania emocji w mowie jest uogólniana (transferowana) na muzykę: gdy słuchamy smutnych, lub radosnych utworów, to odnajdujemy w nich takie same wzorce jakie odnajdujemy w wypowiedziach nacechowanych smutkiem, bądź radością. Autor zaprezentuje badania krytykujące pierwszą z hipotez oraz przedstawi eksperymenty wspierające hipotezę drugą – w szczególności opisze swój eksperyment, który miał na celu zbadanie hipotezy transferowania w kontekście tempa oraz dynamiki. Wyniki tych badań posłużą autorowi do stworzenia propozycji modelu rozpoznawania emocji w muzyce.