Przestrzeń w filozofii XX wieku a „myślenie” architektury

Architecture, as a structure available to the entity in the experience and this experience modeling, is in fact the organization of space. At the same time "being-in-the-world" of the entity is spatial, thus it is embedded in space. Does this mean that already in space as such independent levels of existential space and architectural space can be separated? If so, whether these levels influence each other, model each other and exist in some readable interaction? In this work some understanding of space presented in the major philosophical trends of the twentieth century was investigated as well as some discussion about the adequacy of reading the meanings in architectural structure from the perspective of existential space as strictly organized structure was carried out. In parallel the thinking of space as a structure was critically analyzed and also the interpretation of place in relation to architectural space was discusses.

Architektura, jako struktura dostępna dla podmiotu w doświadczeniu i owo doświadczenie modelująca, stanowi w rzeczy samej organizację przestrzeni. Jednocześnie „bycie-w-świecie” podmiotu jest przestrzenne, a zatem w przestrzeni osadzone. Czy wobec tego już w samej przestrzeni da się wydzielić niezależne poziomy przestrzeni egzystencjalnej i przestrzeni architektonicznej? Jeżeli tak, to czy poziomy te wpływają na siebie, modelują się nawzajem i istnieją w jakiejś możliwej do odczytania interakcji?W niniejszej pracy prześledzono ujęcia przestrzeni zaproponowane w najważniejszych nurtach filozofii XX wieku oraz przeprowadzono rozważania dotyczące adekwatności odczytywania sensów struktury architektonicznej z perspektywy przestrzeni egzystencjalnej jako ściśle zorganizowanej struktury. Jednocześnie krytyce poddano myślenie przestrzeni jako struktury oraz omówiono wykładnię miejsca w relacji do przestrzeni architektonicznej.