Post-cinemas in Krakow

The work is dedicated to the phenomenon of Kraków’s post-cinemas: places that, although closed, still bear marks of their previous function. One can find them even today – like in the case of Wanda, Uciecha, Pasaż or Apollo cinemas. Accompanied by their stories narrated by the city inhabitants, they are the main focus of the author’s research. How do these cinemas still exist? How do they function in space and memory? Is it possible to discuss them in terms of place? This research answers those questions through a juxtaposition of the phenomenon of post-cinema with different contexts: historical, spatial, public or emotional. But the main subject of the research is the human and his or her memory of the cinemas – memory without which they would not exist in their post form. It is society that becomes the carrier of everything that specific cinema was. And it is society that places the cinema on the city map even long after it has been closed down.

Praca poświęcona jest zjawisku krakowskich post-kin, czyli miejsc, które mimo zamknięcia wciąż noszą ślady dawnej funkcji. Można natknąć się na nie do dnia dzisiejszego – jak choćby w przypadku kin Wanda, Uciecha, Pasaż czy Apollo. To właśnie one, wraz z towarzyszącymi im opowieściami mieszkańców miasta, stanowią główny obiekt badań autora. W jaki sposób kina te ciągle istnieją? Jak funkcjonują w przestrzeni i pamięci? Czy można mówić o nich w kategorii miejsca? Niniejsza praca odpowiada na te pytania poprzez zestawienie zjawiska post-kina z różnymi kontekstami: historycznym, przestrzennym, publicznym czy emocjonalnym. Głównym przedmiotem badań pozostaje jednak człowiek i jego pamięć o kinach – pamięć, bez której nie mogłyby one istnieć w swojej post formie. To społeczeństwo staje się nośnikiem wszystkiego, czym dane kino było i to właśnie społeczeństwo umiejscawia kino na mapie miasta, nawet długi czas po jego zamknięciu.