Zrozumienie zaangażowanie Rosji w czasie kryzysu na Ukrainie

Nagłe zajęcie Krymu przez Rosję było całkowitym zaskoczeniem dla wielu badaczy i decydentów ze względu na niespodziewaną zdolność rosyjskiej armii do połączenia wojskowych i niemilitarnych środków w celu realizacji jej politycznych i wojskowych planów na Krymie.Zaskakująco skuteczna organizacja i koordynacja oddziałów rosyjskiego wojska, zgrana z udanym użyciem niemilitarnych środków takich jak dyplomacja i operacje informacyjne, zainspirowała żywą dyskusję nad powstaniem nowego, uaktualnionego podejścia do współczesnych rosyjskich dziań wojennych, znacząco różniących sę od staroświeckich post-radzieckich metod Rosji w Czeczenii i Gruzji. Szeroka gama pojęć została użyta przez badaczy, aby wyjaśnić te niecodziennie udane osiągnięcia rosyjskiego wojska na Ukrainie. Wielu z nich doszło do wniosku, że zajęcie Krymu przez Rosję i postępująca destabilizacja wschodniej Ukrainy są oznakami powstania rosyjskiej doktryny wojny hybrydowej. W niniejszej pracy sprawdzam, czy obecnie używane pojęcia są odpowiednie do opisania rosyjskiej interwencji na Ukrainie. Badam także, czy istnieją wystarczające dowody na poparcie tezy o powstaniu doktryny wojny hybrydowej i jej urzeczywistnieniu przez Rosję. Dodatkowo sprawdzam, czy zaistniały szczególne okoliczności podczas tego potencjalnego urzeczywistnienia na Ukrainie.

Russia’s swift annexation of Crimea was a complete surprise for many scholars and decision makers which were baffled by the unexpected ability of Russian military to combine military and non-military means to achieve its political and military goals in Crimea.Surprising efficient organization and coordination of Russian military units in conjunction with a successful use of such non-military components as diplomacy and information operations, triggered contested debates concerning the emergence of newly updated approach to modern warfare in Russia, which differs significantly from the backward Soviet-inherited practices previously used by Russia in Chechnya and Georgia. In order to explain this unusually successful performance of the Russian military demonstrated in Ukraine, a broad range of concepts have been applied by scholars to make sense of Russia’s engagement in Ukraine. Many of them have claimed that Russia’s annexation of Crimea and ongoing destabilization in eastern Ukraine serve as an indication of the emergence of the Russia’s hybrid warfare doctrine. I explore in this thesis if any of the currently used conceptual approaches could adequately describe the Russia’s engagement in Ukraine. I also explore if there is enough evidence to support the emergence of hybrid warfare doctrine and its application by Russia. In this regard, I additionally examine if there have been any special circumstances in the course of its potential application in Ukraine.