Short dramas ,,Green Goose" are an important part of Konstanty Ildefons Gałczyński’s post-war literary production. The work Socio-political experience of post-war Poland in Konstanty Ildefons Gałczyński short dramas ,,Green Goose” contains one of the possible interpretations of comical scenes published between 1946 and 1950 in the weekly newspaper ,,Przekrój”. ,,Green Goose" can be read as a recording of social experience of everyday living in post-war Poland. Due to perpetuating the information about everyday living conditions, social relations, resonance of political events and the author’s world view, the scenes are an essential document of the past. While reading ,,Green Goose", it is necessary to take into consideration the biography of Konstansty Ildefons Gałczyński because some of them are connected with ideological meaning. The poet dispraised the intellectual’s line of thinking and ethos before second war and after it he continues this criticism, but it gains new dimension. At the same time, he also derided the communist authorities and spills out absurd examples of their governance. Reality is the main base of grotesque world in ,,Green Goose", because Gałczyński uses real people and situations to create his satirical scenes. An implication of using grotesque is the comic quality and the depreciation of criticized mindsets through laughter. Furthermore, the comical quality is a way of domesticating the disconnected post-war world. Parts of the comical quality are comical characters, literary allusion, parody, pastiche and irony. Gałczyński also uses black humor and pure nonsense jokes. This thesis tries to answer the question about the connection between reality and literary work with its particular form.
Miniatury teatralne ,,Zielona Gęś" stanowią ważną część powojennego dorobku twórczego Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Praca Społeczno-polityczne doświadczenie powojennej Polski w miniaturach teatralnych ,,Zielona Gęś” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego zawiera jedną z możliwych interpretacji cyklu humorystycznych scenek publikowanych w latach 1946-1950 na łamach krakowskiego tygodnika ,,Przekrój”. Cykl ,,Zielona Gęś" można nazwać zapisem społecznego doświadczenia realiów życia w powojennej Polsce. Utrwalone w scenkach informacje o warunkach życia codziennego, relacjach społecznych i echach wydarzeń politycznych oraz sposobie myślenia autora stanowią dokument tamtych czasów. Odczytanie scenek w kontekście biografii autora pozwala zauważyć, że wiele z nich wpisuje się w ideologiczny program walki z etosem przedwojennej inteligencji, którą Gałczyński krytykował jeszcze przed II wojną światową. Jednocześnie, zachowując właściwy sobie dystans, poeta wyśmiewa także komunistyczną władzę i obnażą absurdy jej funkcjonowania. Otaczająca poetę rzeczywistość jest podstawą stworzenia groteskowej wizji ludzi, ich poglądów i otoczenia. Konsekwencją zastosowania groteski jest komizm. Deprecjonowanie krytykowanych postaw odbywa się poprzez śmiech. Zrodzony z groteskowości komizm jest zatem narzędziem krytyki, ale także środkiem oswojenia chaosu powojennego świata. Struktura komizmu w ,,Zielonej Gęsi" obejmuje wiele aspektów, takich jak: postaci komiczne, aluzje literackie do kanonu romantycznych tekstów kultury, parodię i pastisz, a także ironię. Gałczyński posługuje się również czarnym humorem oraz wykorzystuje purenonsensowny żart słowny i sytuacyjny. Praca ta jest próbą odpowiedzi na pytanie o związek między rzeczywistością a treścią utworu literackiego i jego formą.
