Erytropoetyna jako czynnik neuroprotekcyjny

Despite the ongoing development of live sciences and medicine, there are still multiple neurological conditions we cannot cope with sufficiently. Some of the currently applied solutions, such as thrombolysis and rehabilitation used in ischemic stroke patients or hypothermia used to treat children with hypoxic-ischemic encelopathy demonstrate to be insufficient and cannot be applied to all patients. Erythropoietin (EPO), a hematopoietic hormone, has been studied for over 100 years. Recombinant human erythropoietin and EPO-analogues are commonly used in the treatment of anemia, leukemia or renal diseases. It has been proven that the erythropoietin receptor (EPOR) is present in non-hematopoietic tissues and EPO can cross the blood-brain barrier. Numerous studies, including clinical trials, have shown that EPO administration can be both safe and beneficial when it comes to neurological disorders. It may be used as pharmacological treatment that could coexist with currently used therapeutic methods in order to prolong viability and speed up recovery. However, further research is needed to investigate the mechanism underlying the neuroprotective effect of EPO. Finally if the benefits of EPO administration outweigh the risks of such treatment, it could be used to treat people in severe condition.

Pomimo rozwoju nauk o życiu i medycyny, nadal istnieje wiele problemów neurologicznych, z którymi nie potrafimy sobie poradzić. Niektóre obecnie stosowane rozwiązania, takie jak tromboliza i rehabilitacja stosowana u chorych z udarem niedokrwiennym lub hipotermia stosowana w leczeniu dzieci z encefalopatią niedotelenieniowo-niedokrwienną, okazują się być niewystarczające i nie mogą być stosowane u wszystkich pacjentów. Erytropoetyna (EPO) to hormon krwiotwórczy, który jest badany od ponad 100 lat. Rekombinowana ludzka erytropoetyna i analogi EPO są powszechnie stosowane w leczeniu niedokrwistości, białaczek oraz chorób nerek. Udowodniono, że receptor erytropoetyny (EPOR) jest obecny w tkankach innych niż hematopoetyczne, a EPO może przekraczać barierę krew-mózg. Liczne badania, w tym badania kliniczne, wykazały, że podanie EPO jest bezpieczne i korzystne w przypadku zaburzeń neurologicznych. Podanie erytropoetyny mogłoby stanowić leczenie farmakologiczne stosowane równolegle z innymi metodami terapeutycznymi w celu przedłużenia życia i przyspieszenia powrotu do zdrowia. Potrzebne są jednak dalsze badania w celu poznania mechanizmu leżącego u podstaw neuroprotekcyjnego działania EPO. Ostatecznie, jeśli korzyści płynące z podania EPO będą przeważać nad ryzykiem takiego leczenia, erytropoetyna może być stosowana w leczeniu wielu chorych w ciężkim stanie.