Forest road network drives movement and scent-marking by wolves

Large carnivores populations are partly recovering and recolonizing heavily anthropized landscapes. One of the wildlife conservation challenges is the growing net of road infrastructure that affects wildlife behaviour and movement patterns. I investigated how the dense net of forestry roads in Lower Silesia Wilderness affects movement and scent marking by wolves Canis lupus. I used data from 91 snow trackings of three wolf packs, the total length of 649.54 km, collected from 2012 to 2017 and I classified roads based on surface quality and traffic intensity to analyse wolves’ preference for travelling and scent marking on separate road categories. In addition, I tested whether crossroads serve as strategic points in territorial marking.The results show that wolves use roads for travelling and strongly prefer roads for scent marking. Wolves avoided public asphalt roads, used mostly forestry roads of intermediate quality and low traffic rate for travel, preferred to scent mark on prominent forestry roads of intermediate quality and avoided marking on inconspicuous poor quality roads. Scent marking was most intense on crossroads. I conclude that wolves have adapted to extensively use roads for travel and territorial marking. The behavioural flexibility may increase the success of recovering wolf populations in industrialised landscapes simultaneously increasing the potential risk of human-caused mortality.

Populacje dużych drapieżników częściowo się odradzają, powracając na tereny nieodwracalnie już zmienione przez człowieka. Stale rosnąca infrastruktura drogowa wpływa na zachowanie i przemieszczanie się zwierząt, będąc tym samym jednym z głównych wyzwań ochrony przyrody. W swojej pracy sprawdziłam, jak gęsta sieć dróg leśnych w Borach Dolnośląskich wpływa na przemieszczanie się i znakowanie zapachowe wilków Canis lupus. Użyłam danych z 91 tropień trzech watach, o łącznej długości 649,54 km, zebranych w latach 2012 do 2017. Dodatkowo, skategoryzowałam drogi w oparciu o ich jakość powierzchni i natężenie ruchu, aby określić preferencje wilków do przemieszczania się i znakowania na poszczególnych kategoriach dróg. Ponadto sprawdziłam czy skrzyżowania są istotnymi punktami znakowania wilczych terytoriów.Wykazałam, że wilki przemieszczały się po drogach i zdecydowanie preferowały drogi do znakowania terytorium. Wilki unikały publicznych dróg asfaltowych, wybierając leśne drogi średniej jakości o niskim natężeniu ruchu. Wilki chętnie znakowały na utrzymywanych drogach leśnych dobrej jakości, unikając znakowania na drogach zarośniętych i nieutrzymywanych. Na skrzyżowaniach wilki znakowały najintensywniej. Wyniki sugerują, że wilki zaadoptowały się do środowiska zmienionego przez człowieka, używając dróg do przemieszczania się i znakowania terytorium. Znacząca adaptacyjność pod względem zachowania może zwiększyć sukces odradzających się populacji wilków w krajach uprzemysłowionych, zwiększając tym samym ryzyko śmiertelności spowodowanej przez człowieka.