Porównanie efektywności krioterapii ogólnoustrojowej i terapii konwencjonalnej w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Osteoarthritis is currently considered as one of the major civilizational diseases that affects more than 50% of the population older than 40 years. This disease is the result of many factors, leading ultimately to irreversible degenerative changes within the spine joints. As a consequence, there is a significant reduction in mobility and thus a deterioration in the quality of life.Many methods are used to treat the title disease, directed at relieving symptoms and slowing down the progression of the disease, for example systemic cryotherapy and conventional therapies, using local physical therapies and exercises involving only the surrounding muscles.The aim of the study was to evaluate the effectiveness of the above algorithms, to combat the symptoms of degenerative lumbar spine disease, and to find differences in their effectiveness.The study was conducted with 60 participants, enrolled in two equivocal groups, each group underwent a series of 10 treatments of the appropriate form of therapy. Evaluation of the subject was made twice, i.e. before and after rehabilitation. A subject – based study, containing basic data, VAS scale, Laitinen pain score questionnaire and Oswestry questionnaire. An objective study was also carried out to assess the mobility of the lumbar spine.Analysis of the results has shown significant reduction of pain and increased spine movement in both groups. However, there were no significant differences in improvement between the groups.Conducted own investigation has led to the conclusion that both; systemic cryotherapy and conventional therapy produced pain reduction and functional improvement of patients. Both forms of therapy have similar efficacy in releasing the symptoms of the disease.

Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, obecnie uważana jest za jedną z głównych chorób cywilizacyjnych, która występuje u ponad 50% populacji po 40 r.ż. Jest wynikiem oddziaływania wielu czynników prowadzących w ostateczności do nieodwracalnych zmian degeneracyjnych w obrębie stawów kręgosłupa. Konsekwencją tych zmian staje się znaczne ograniczenie sprawności ruchowej, a tym samym pogorszenie jakości życia.W leczeniu tytułowego schorzenia wykorzystuje się wiele metod, ukierunkowanych na łagodzenie objawów oraz zwolnienie progresji choroby. Zalicza się do nich m.in. krioterapię ogólnoustrojową oraz terapię konwencjonalną, wykorzystującą miejscowe zabiegi fizykalne oraz ćwiczenia angażujące jedynie okoliczne mięśnie.Głównym celem pracy była ocena efektywności w/w algorytmów postępowania, w zwalczaniu objawów choroby zwyrodnieniowej odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz stwierdzenie różnic w ich skuteczności. Badanie przeprowadzono z udziałem 60 osób, zakwalifikowanych do dwóch równolicznych grup, poddanych serii 10 zabiegów, odpowiedniej formy terapii. Oceny każdego z badanych dokonano dwukrotnie tj. przed oraz po zakończeniu rehabilitacji. Przeprowadzono badanie podmiotowe, zawierające pytania o dane podstawowe, skalę wizualno – analogową (VAS), kwestionariusz wskaźników bólu według Laitinena oraz kwestionariusz Oswestry. Wykonano także badanie przedmiotowe, w celu oceny ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Analiza uzyskanych wyników wykazała istotne zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz wzrost zakresu ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa w obu grupach badanych. Nie odnotowano jednak istotnych różnic w zakresie poprawy pomiędzy tymi grupami. Przeprowadzone badanie własne dało podstawę dla stwierdzenia, iż zarówno krioterapia ogólnoustrojowa, jak i terapia konwencjonalna wpływają na zmniejszenie subiektywnych odczuć bólowych oraz poprawę stanu funkcjonalnego pacjentów. Obie formy terapii wykazują podobną skuteczność w zwalczaniu objawów choroby.