Forming the idea of (the chosen) nation in the time of Japans expansionism in the first half of the 20th century

Celem niniejszej pracy jest analiza w perspektywie historycznej idei narodu wybranego w Japonii w pierwszej połowie XX wieku. Pokazano początki koncepcji, sięgające głęboko w japońską historię, rozwój, ze szczególnym uwzględnieniem reform epoki Meiji (1868-1912), oraz postępującą radykalizację tej koncepcji. Władze militarne dokonały zniekształcenia idei w celach politycznych, czego skutkiem okazało się poparcie opinii publicznej w kwestiach polityki imperialnej Japonii. Koncepcja narodu wybranego stała się rdzeniem tożsamości narodowej Japończyków. Intelektualiści oraz politycy epoki Meiji dowodzili boskiego pochodzenia cesarza oraz niebiańskiej misji Japonii w dziejach. Odwoływali się przy tym do pism szkoły narodowej oraz do starojapońskiej literatury. Starano się wypracować konkurencyjną platformę wartości względem zachodniego postrzegania świata. Stało się to szczególnie ważne w epoce, w której prym wiodły zachodnie mocarstwa kolonialne.Tożsamość Japończyków konstruowała się na opozycji „my” – „obcy”, gdzie pierwiastek „obcy” był czymś, czego należało się lękać. Ten strach popychał społeczeństwo do coraz większego przyzwolenia na zmilitaryzowanie państwa oraz na udział armii w życiu politycznym. Wojskowi wykorzystywali ideę narodu wybranego, aby indoktrynować społeczeństwo w kwestii podboju w Azji. Japonia miała odbić kontynent z rąk zachodnich imperialistów i wyzwolić azjatyckie ludy. W oczach Japończyków ich państwo zyskało moralne prawo do zaprowadzenia nowego porządku. Te działania doprowadziły do wypaczenia idei, a w efekcie do cierpienia narodu, który miała chronić. Praca zgłębia ten temat, ukazując różne stadia radykalizacji oraz powody tego stanu rzeczy.

The purpose of this work is to analyze, in historic perspective, the idea of the chosen nation in Japan in the first half of the 20th century. The work presents the roots of the concept from the perspective of Japanese history, later discusses the development of the idea with a particular emphasis on Meiji era (1868-1912) reforms, and ends with an analysis of its advancing radicalization. The military authorities deformed the concept in order to achieve political objectives which resulted in a public support for Japan’s imperial politics.The idea of the chosen nation became a core of Japanese national identity. Intellectuals and politicians of Meiji were trying to prove the divine origin of the emperor and Japan’s sacred mission in the world history. They were inspired by the works of the native school and Japanese ancient literature. The leaders tried to create a value system that could stand against the western perception of the world. This became crucial in the time when western colonial powers ruled the world.Japanese national identity was being constructed on the opposition “we” – “strangers”, where the “strangers” were something to fear. This fear resulted in increasing acquiescence for the country’s militarization and the leading role of the army. Military leaders used the idea of the chosen nation to indoctrinate the society in terms of an Asia conquest. Japan was meant to fight back the Westerners and set Asian people free. In the eyes of the Japanese their country obtained a moral right to create a new order. This action resulted in a distortion of the idea and led to suffering of the people whom it was meant to protect. This work explores this topic, showing different stages of radicalization and reasons why it had happened.