Od kapelusza do chustki. Życie kobiety socjalistycznej między modą a pracą, w latach 1949-1953 na łamach tygodnika „Moda i Życie

„Moda i Życie" is the first women's magazine published in Poland after the Second World War. It is still published (with a break between 2002 and 2008) as "Kobieta i Życie" in the circulation of 350,000 copies, which makes this title not only one of the best-selling women's monthly magazines in the Polish market, but also an excellent space for cross-analysis of the women's life in Poland since 1945. During the analyzed stalinist period (1949-1953), the weekly was transformed from a medium typical of housewives, becoming a magazine for "multifunctional" women - called "new women", who not only run a home, raise children and work for their homeland, but also they take care of themselves, they can dress well and they work socially and politically.This thesis is an attempt at polemics with the myth of a socialist woman, associating only with a gigantic woman - a working, asexual, no-beauty worker or farmhand. Female threads are embedded in two main aspects of women's lives: fashion and work. The quantitative and qualitative analysis leads to the conclusion that the Polish People's Republic was rightly called "alternative modernity”, and the ideas of equality of women created in the press influenced to consolidation of matriarchal models in Polish families.

„Moda i Życie” jest pierwszym, samoistnym pismem kobiecym, które ukazywało się w Polsce po II wojnie światowej. Wydawane jest do dzisiaj (z przerwą na lata 2002−2008) jako „Kobieta i Życie” w nakładzie sięgającym 350 tysięcy egzemplarzy, co czyni ten tytuł nie tylko jednym z najlepiej sprzedających się miesięczników kobiecych na polskim rynku, ale też doskonałą platformą do przekrojowej analizy życia kobiet w Polsce od 1945 roku. W analizowanym na potrzeby tej pracy okresie stalinowskim (lata 1949-1953) tygodnik przechodził proces transformacji z medium typowo towarzyszącego gospodyniom domowych i stał się pismem skierowanym do kobiet „wielofunkcyjnych”, tzw. „nowych kobiet”: które nie tylko prowadzą dom, wychowują dzieci i współzawodniczą w wyścigu pracy, ale też dbają o siebie, potrafią się ładnie ubrać, a poza tym działają społecznie i politycznie. Praca ta jest więc próbą polemiki z mitem kobiety socjalistycznej, kojarzącym się jedynie z kobietą-gigantką, pracującą, bezpłciową, pozbawioną urody robotnicą albo traktorzystką. Wątki kobiece osadzone są w dwóch głównych aspektach życia kobiet: modzie i pracy. Przeprowadzona analiza ilościowa i jakościowa prowadzi do wniosków, że Polska Ludowa słusznie nazywana była „alternatywną nowoczesnością”, a kreowane w prasie idee równouprawnienia kobiet wpłynęły na utrwalenie w polskich rodzinach peerelowskich modelu matriarchalnego.