The mental disturbances of the monks in the Pali Canon. An introduction to the early buddhist theory of emotions – the use and meaning of the words: ‘thīnamiddha’ and ‘uddhaccakukkucca’.

This dissertation will explicate the use and meaning of the Pali terms: ‘thīnamiddha’– translated as sloth and torpor and ‘uddhaccakukkucca’ – translated as restlessness, remorse or regret. The goal of this study is to define these notions, as well as attempt to interpret what the hindrances mean. The analysis has been based on the Pali Canon. The thesis is composed of four sections, in the introduction following terms are explained: mental hindrances (nīvaraṇa), mind (citta), karman, body (kāya), not-self (an-atta) kammically wholesome (dhamma kusala). For good understanding of these notions I will depict a cultural background of early Buddhism. In the first section a metodological assumption will be presented, we could ask: what is an emotion? what is an emotional meaning? Are there any ‘universal human emotions’? The chapter two of this section emphasises the relations between definitions of emotions and the oral tradition. I will make reference to numerous researchers, such as Walter Jackson Ong, Kulatissa Nanda Jayatilleke and Karl Harrington Potter. It is very interesting to present the natural semantic metalanguage of Anna Wierzbicka as a tool for cross-cultural analysis.The next section explores the issue of nodding off, what is caused by abandonment of desire and hate. Thīnamiddha can be understood in terms of receptive mode of life, this claiming is based on Arthur Deikman’ s research. The fourth chapter attempts to examine the possible connection between a false nibbāna and thīnamiddha. In order to understand this hindrance I will refer to the Rudolf Otto’s notions: arreton and mirum.In the third section the forth hindrance is analysed – uddhaccakukkucca, which is closer to what we would describe as terror, fear or anxiety. The research suggests that we may find out correlations between a phenomenological description variations of fear in Martin Heidegger’s book – Being and Time with the term ‘uddhacca’. The chapter 4 will discuss a possible ‘logical’ suicide of the monk Vakkali in light of the relation life-death.

Celem prezentowanej pracy magisterkiej jest szczegółowe zanalizowanie użycia i znaczenia dwóch palijskich terminów: thīnamiddha oraz uddhaccakukkucca poprzez odwołanie się do kontekstów, w jakich pojawiają się w Kanonie, oraz do ich etymologii. Zgodnie z zakresem omawianych terminów, zasadniczą część pracy podzieliłam na cztery części. Pierwsza będzie poświęcona zagadnieniom metodologicznym. Najpierw szukam odpowiedzi na pytania: czym jest emocja oraz znaczenie emocjonalne, oraz czy istnieją emocje uniwersalne? Opisuję też sposoby ich definiowania w tradycji zachodniej. W drugim rozdziale tej części przybliżę zagadnienie porównywania i możliwości definiowania w tradycji oralnej, odwołam się do prac: Walter Jacksona Ong’a, Kulatissa Nandy Jayatilleke i Karla Harrington Potter’a, przez co chcę podkreślić praktyczną funkcję terminów. Następnie krótko scharakteryzuję podejście semantyczne, dopełniające omawiane wcześniej „pragmatyczne” – czyli naturalny metajęzyk semantyczny – koncept Anny Wierzbickiej. W tej pracy chce również pokazać, że istnieje relacja pomiędzy receptywnością a stanem thīnamiddha. Wielu ascetów lokalizowało tu przedwczesną nirwanę, co prowadzi często do nihilistycznych interpretacji nauk Buddy. W III części termin uddhacca – rozszerzam na lęk, strach i przerażenie. Omówienie samobójstwa mnichów Vakkali i Godhiki postawi nas przed wyzwaniem, jakim jest analiza lęku i trwogi przed śmiercią. Zestawię terminy używane w Kanonie z kategoriami M. Heidegger'a wyjaśnionymi w Byciu i czasie. Interpretacje sutt odniosą nas do innych źródeł, które pełnią rolę pomocniczą. Nie chodzi tutaj o przekładanie kategorii zachodnich na wschodnie. Nie chcę ograniczać się jedynie do analiz językowych, ale podejmę próbę interpretacji.