Introduction: Diabetic foot syndrome is a late complication of badly controlled diabetes mellitus. This includes about 100-150 thousand people in Poland. Researches have shown that DFS occurs in 0,6-2% of patients with type 1 diabetes and in 12-18% of people with type 2 diabetes. The basis of prevention should be a regular patient education. Objective: The aim of the study was to evaluate the level of knowledge on diabetic foot syndrome in a group of diabetic patients. In addition, the health behaviours of the respondents were assessed. Material and Methods: The study performed by the diagnostic survey and literature analysis of the subject. As a research technique applied at study were used interviews and surveys. The research tool was the author's own questionnaire survey and standardized questionnaire IZZ (Inventory of Behavioral Health) developed by Z. Juczyński. The study involved 60 patients. Statistical analysis were performed using tests: t-Student, ANOVA, Kruskal-Wallis, Dunn, HSD Tukey test. Results: The study involved 26 women (43,33%) and 34 men (56,67%). The largest group was 51-70 years old people (58,33%). The majority of patients were urban dwellers (34 people, 56,67%), while the surrounding area was 26 people (43,33%). 32 of the 60 survey participants (53,33%) presented their level of knowledge as insufficient. Patients assessed their knowledge as good (25 people, 41,67%) and sufficient (25 people, 41,67%). City respondents had a higher level of knowledge than those living in rural areas. The patient's knowledge level increased in proportion to the frequency of education. It has been shown that the higher the level of knowledge, the higher the level of health behaviours. The least satisfactory results were related to eating habits ( average 3,47) and mental attitudes ( average 3,38). 26 respondents (78,79%) learned from a doctor and 24 people from the nurse (72,73%). The majority of patients (21%, 35%) used education less than twice a year, while 40 patients (66,67%) wanted to participate regularly. 23 respondents (38,33%) would like to participate in both forms of education at the same time. Conclusions: Knowledge of diabetic patients on diabetic foot syndrome is insufficient. Patients assess the level of their knowledge as good and sufficient. 1.Patients living in urban areas are significantly more knowledgeable than those living in rural areas. 2.Patients, along with illness duration, deepen their knowledge. 3.Educated respondents present higher level of knowledge. 4.Patients who present higher level of knowledge have a higher level of health behavior. 5.The patient's health behaviors are average. Dietary habits of patients and their mental attitude are unsatisfactory. Higher health behaviors are presented by those who live in cities, with better living conditions, with long-term diabetes and those who are more educated. 6.The source of information is both the doctor and the nurse. 7.Respondents rarely use education, but they would like to participate in these types of meetings regularly and preferably in both forms of education at the same time.
Wstęp: Zespół stopy cukrzycowej stanowi późne powikłanie źle kontrolowanej cukrzycy. Dotyczy ok. 100-150 tys. osób w Polsce. Badania dowodzą, że ZSC występuje u 0,6-2% chorych na cukrzycę typu 1 oraz aż u 12-18% osób z cukrzycą typu 2. Podstawę prewencji powinna stanowić regularna edukacja pacjenta.Celem pracy: Była ocena poziomu wiedzy pacjentów chorych na cukrzycę na temat postępowania w zespole stopy cukrzycowej osoby dorosłej. Ponad to ocenie poddano zachowania zdrowotne ankietowanych pacjentów. Materiał i metody: W pracy posłużono się metodą sondażu diagnostycznego oraz analizy literatury przedmiotu. Jako technik badawczych zastosowanych w pracy, użyto wywiadu oraz ankiety. Jako narzędzia badawcze wybrano kwestionariusz wywiadu własnego autorstwa oraz Inwentarz Zachowań Zdrowotnych Juczyńskiego. W badaniu udział wzięło 60 pacjentów. Obliczenia statystyczne wykonano za pomocą testów: t-Studenta, ANOVA, Kruskala-Wallisa, Dunna, HSD Tukeya. Wyniki: W badaniu uczestniczyło 26 kobiet (43,33%) oraz 34 mężczyzn (56,67%). Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 51-70 lat (58,33%). Większość pacjentów było mieszkańcami miast (34 osoby, 56,67%), natomiast okolice wsi zamieszkiwało 26 osób (43,33%). 32 spośród 60 uczestników ankiety (53,33%) prezentowało swoją wiedzę na poziomie niedostatecznym. Pacjenci ocenili stan swojej wiedzy jako dobry (25 osób, 41,67%) i dostateczny (25 osób, 41,67%). Respondenci zamieszkujący miasta posiadali wyższy poziom wiedzy, niż pacjenci mieszkający na wsi. Poziom wiedzy pacjentów rósł proporcjonalnie do częstości odbywanej edukacji. Wykazano, że im wyższy poziom wiedzy, tym większe nasilenie zachowań zdrowotnych. Najmniej zadawalające wyniki odnosiły się do nawyków żywieniowych (średnia 3,47) oraz nastawienia psychicznego badanych (średnia 3,38). 26 respondentów (78,79%) czerpało wiedzę od lekarza, a od pielęgniarki 24 osoby (72,73%). Najwięcej pacjentów (21 osób, 35%) korzystało z edukacji rzadziej niż dwa razy do roku, natomiast chęć regularnego udziału zgłosiło 40 osób (66,67%). 23 badanych (38,33%) chciałoby korzystać z obu form edukacji jednocześnie.Wnioski: Wiedza pacjentów z cukrzycą na temat postępowania w zespole stopy cukrzycowej jest niewystarczająca. Badani oceniają stan swojej wiedzy jako dobry i dostateczny. 1. Pacjenci zamieszkujący tereny miast mają istotnie większą wiedzę, niż osoby mieszkające na wsi. 2. Pacjenci wraz z czasem trwania choroby pogłębiają swoją wiedzę. 3. Respondenci edukujący się częściej posiadają wyższy poziom wiedzy. 4. Pacjenci prezentujący wyższy poziom wiedzy, mają większe nasilenie zachowań zdrowotnych. 5. Zachowania zdrowotne pacjentów są przeciętne. Nawyki żywieniowe pacjentów oraz ich nastawienie psychiczne jest niezadawalające. Wyższe nasilenie zachowań zdrowotnych prezentują badani zamieszkujący miasta, z lepszymi warunkami bytowymi, z długotrwałą cukrzycą oraz edukujący się częściej. 6. Źródłem informacji jest zarówno lekarz, jak i pielęgniarka. 7. Respondenci za rzadko korzystają z edukacji, natomiast chcieliby uczestniczyć w tego typu spotkaniach regularnie i najlepiej w obu formach edukacji jednocześnie.
