Penalizacja składania fałszywych zeznań w kontekście zasady nemo se ipsum accusare tenetur.

Niniejsza rozprawa magisterska została zainspirowana nowelizacją Kodeksu karnego z dnia 11 marca 2016, która wprowadziła do systemu prawa karnego nowy typ czynu zabronionego przewidującego penalizację składania fałszywych zeznań w obawie przed odpowiedzialnością karną grożącą sprawcy bądź jego najbliższym. Bronioną tezą jest twierdzenie autorki o niezgodności z Konstytucją RP tejże zmiany ze względu na ograniczenie prawa do obrony poprzez naruszenie wolności od samooskarżenia. Pierwsza część pracy stanowi rekonstrukcję zasady nemo se ipsum accusare tenetur w oparciu o analizę poglądów prezentowanych w literaturze prawa karnego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Sądu Najwyższego oraz zarysowanie doktrynalnego sporu dotyczącego zakresu wolności od samooskarżenia.W toku dalszego wywodu autorka podejmuje próbę wyznaczenia granic analizowanej zasady oraz rozstrzygnięcia kolizji norm wynikających z formuły nemo se ipsum accusare tenetur oraz dóbr prawnych – prawdy materialnej oraz wymiaru sprawiedliwości.Ostatnia część ma stanowić odpowiedź na pytanie o zgodność z art. 42 ust. 2 oraz 31 ust. 3 Konstytucji normy wprowadzonej do Kodeksu karnego w art. 233 §1a.

The following master thesis was inspired by the amendment of the Polish penal code from 11th March 2016 which enforced penalization of false statements and confessions because of fear of penal liability threatening perpetrator or his/hers next of kin. The author defends the assertion that the amendment is incompatible to the Constitution of the Republic of Poland because of the limitation of the right of defence through breaching of the privilege against self-incrimination. First chapter of the master thesis is reconstruction of principle nemo se ipsum accusare tenetur in the context of criminal law literature and the jurisprudence of the European Court of Human Rights and Polish Supreme Court and the dispute in the doctrine of the Polish criminal law. Further on, the author attempts to delimit the scope of the principle analyzed and to draw a dividing line of the privilege against self-incrimination and interests protected by law in the form of material truth and interest of judicial system.The last part is an answer to a question whether the Article 233 §1a of the Penal code is compatible with the article 42 section 2 and article 31 section 3 of the Constitution of the Republic of Poland.