The ideal Roman upbringing on the basis of De officiis by Cicero

The ideal type of upbringing in ancient Rome was comprised of upbringing as it is and education. The essence of upbringing was the formation of the character of a future Roman citizen, who looked upon his father and respected the habits of ancestors (mores maiorum). The goal of this paper is to present ideal Roman upbringing on the basis of De officiis by Cicero. The aforementioned work was written as a manual on the ideal of upbringing. The manual was dedicated for a son, and was on the moral-social aspects as well as the practical-formal ones. A young Roman striving to become the ideal citizen shall meet certain conditions as regards his gods, homeland, and parents. He should also obey the law and do his best to gain fame to his kin. Cicero stressed the role of tradition and behaviour – that was in accordance with the habits of ancestors, pointing up to good examples coming from Roman citizens. Fatherly role model was one of the most important aspects of the educational ideal. Cicero the Younger was sent to Athens by his father, studied philosophy and learnt rhetoric, which was indeed the last phase of Roman formal education. Cicero provided his son with typical Roman background and prepared him to public life in the very country. In this thesis there has been characterised the Roman educational ideal at the last phase of the Roman republic. The paper also characterises political career made by Cicero. The former was presented in relation to his epoch, of course, and philosophy found in his works. On the basis of particular passages of De officiis, there have been discussed the meaning of fatherly role model, rhetoric, and philosophy.

Ideał wychowawczy w starożytnym Rzymie łączył w sobie wychowanie oraz wykształcenie. Istotą wychowania było ukształtowanie charakteru przyszłego obywatela republiki rzymskiej, który naśladował swojego ojca i szanował obyczaje przodków (mores maiorum). Celem pracy jest odtworzenie rzymskiego ideału wychowawczego na podstawie De officiis Cycerona. To dzieło zostało napisane jako podręcznik wychowania dla syna i zawiera aspekty zarówno moralno-społeczne jak i praktyczno-formalne ideału wychowawczego. Młody Rzymianin, dążący do bycia idealnym obywatelem, powinien spełniać określone obowiązki względem bogów, ojczyzny i rodziców, przestrzegać prawa i starać się zdobyć dobrą sławę dla rodu. Cyceron podkreślał znaczenie tradycji i postępowanie zgodne z obyczajami przodków, wskazując przykłady z życia dobrych obywateli. Autorytet ojca był jednym z ważniejszych aspektów ideału wychowawczego. Młody Marek, którego ojciec wysłał do Aten, studiował filozofię i uczył się retoryki, co było ostatnim etapem rzymskiego kształcenia formalnego. Cyceron zapewnił synowi typowe, rzymskie wykształcenie i przygotował go do życia publicznego w państwie. W pracy został scharakteryzowany ideał wychowawczy u schyłku republiki rzymskiej, przedstawiono również karierę polityczną Cycerona na tle epoki i filozofię w jego twórczości. Na podstawie poszczególnych passusów De officiis opisana została rola ojcowskiego autorytetu oraz nauka retoryki i filozofii.