EUROPEJSKA KARTA JĘZYKÓW REGIONALNYCH I MNIEJSZOŚCIOWYCH: MOŻLIWOŚĆ DLA FRANCUSKICH REGIONÓW, BY STANĄĆ W OBRONIE SWOJEGO JĘZYKOWEGO BOGACTWA? Studium Alzacji.

The European Charter for Regional or Minority Languages constitutes one of the core international instruments drawn up as a part of the Council of Europe’s commitment to the protection of national minorities. Among the 25 state parties that ratified the Charter’s provisions, the fact that France–a country whose contribution to the protection of human rights is known worldwide—does not figure among them remains striking. Almost 20 years after the signature of this agreement in 1999 by France, a public debate around linguistic policy in regards to the recognition of the status of regional languages in relation to French, officially acknowledged as the only legitimate language of the Republic, continues to raise the same arguments and questions as in the 1990’s. However, in spite of the lack of the ratification of the Charter and the Constitutional gridlock, French regions dispose of a set of possibilities to stand up for their linguistic resources.Thus, the aim of this thesis is to closely discuss diverse opportunities and challenges which appear in this particular context for those who struggle for the recognition of regional and minority languages and who are involved in activities with local NGO’s. For this purpose, a case study of Alsace will provide a key example for the analysis of the actions undertaken on the local level. In fact, due to its specific location between France and Germany, Alsace remains particularly touched by the issue of the social perception of its regional language and at the same time constitutes a unique example of a region that benefits from the Charter in order to promote and protect its linguistic heritage.

Europejska Karta Języków Regionalnych i Mniejszościowych stanowi jeden z głównych międzynarodowych dokumentów, opracowanych jako część postanowień Rady Europy względem ochrony mniejszości narodowych. Fakt, iż Francja - kraj, którego wkład w ochronę praw człowieka jest rozpoznawalny na całym świecie nie figuruje pośród 25 państw, które ratyfikowały zobowiązania wynikające z Karty, jest szczególnie zaskakujący. Blisko dwadzieścia lat po podpisaniu tego porozumienia przez Francję w 1999 roku, opinia publiczna, dotycząca polityki językowej wobec uznania statusu języków regionalnych w stosunku do języka francuskiego, pozostającego jedynym oficjalnym i legalnym językiem Republiki, poddaje do dyskusji te same co w latach dziewięćdziesiątych argumenty i pytania. Jednakże, pomimo braku ratyfikacji Karty, jak i impasu konstytucyjnego regiony Francji dysponują serią możliwości, by stanąć w obronie swojego językowego bogactwa. Celem tej pracy magisterskiej jest więc szczegółowe omówienie wyzwań i szans, jakie pojawiają się w tym szczególnym kontekście dla tych, którzy walczą o uznanie języków regionalnych i mniejszościowych i angażują się w lokalną działalność organizacji pozarządowych. Studium Alzacji posłuży jako kluczowy przykład analizy akcji powziętych na poziomie lokalnym. Ze względu na specyfikę położenia pomiędzy Francją a Niemcami, Alzacja pozostaje szczególnie dotknięta kwestią społecznego postrzegania języka regionalnego, i jednocześnie stanowi unikalny przykład regionu, który korzysta z postanowień Karty, by promować i chronić swoje językowe dziedzictwo.