Teatr popularny na peryferiach. O poszukiwaniu obszaru dla rozwoju idei teatru popularnego.

Moja praca licencjacka dotyczy idei teatru popularnego. Wykorzystując wybrane filozofie kultury i polityki, przyglądając się kulturze w neoliberalnej rzeczywistości, analizując związki sztuki i polityki staram się potwierdzić moją tezę, że teatr społecznie efektywny nie może zaistnieć w instytucji publicznej. Wybrane przykłady z historii teatru światowego pokazują, jak instytucja potrafi skutecznie stłamsić społeczny i polityczny potencjał działań teatralnych. Wybrałam Teatr Węgajty jako przykład współczesnej realizacji projektowanego przeze mnie teatru popularnego, który formalnie funkcjonuje jako stowarzyszenie, zatem jako organizacja pozarządowa, która źródeł finansowania poszukuje w dotacjach, grantach, subwencjach, darowiznach i innych niestałych sposobach finansowania działalności. Teatr Węgajty to dla mnie przykład praktycznego wykorzystania idei teatru emancypacyjnego (przez zapraszanie grup pracujących z uchodźcami do pokazów swojej pracy; dzięki pracy z osobami niepełnosprawnymi; dzięki realizowaniu projektów z dziećmi). Działalność kulturalna w trzecim sektorze - generalnie - aspiruje do oddolnej organizacji pracy. Uważam, że praca kulturalna na peryferiach dużych miast, w małych, lokalnych społecznościach może być społecznie, edukacyjnie i emancypacyjnie efektywna.

The purpose of this bachelor thesis was to describe the idea of populartheatre. The thesis that theatre socially effective cannot exist in public institution was to beconducted: selected philosophies of culture and politics, the neoliberal realityof culture were analyzed, the connections between theatre and government policy wereexamined, and the problem why thoughts of theatre socially effective, nonconformist andhonest activities have problems with existing in public institution were examined. Thereforefew examples from history of global theatre were chosen to show how institution canefficiently stifle social and political potential of theatrical activities. The Theatre Węgajtywhich formally exists as association was taken into consideration as an example ofimplementation of popular theatre as a non-governmentalorganization which searches for sources of funding in donations, grants, subventions andother inconstant ways of funding. Furthermore it’s also example of practical use of the ideaof emancipator theatre (by inviting refugees groups to show their work; by working withdisabled people; by carrying out projects with kids). Cultural activities in non-governmentalarea – generally – looks forward to the work of bottom-uporganizations. It was discovered that cultural work on the outskirts of the city,in small, local communities, can be socially, educationally and emancipatory effective.