Zarządzanie pamięcią o artyście na przykładzie Tadeusza Kantora

The humanistic trend within the academic dispute regarding the problem ofmanagment is a new discipline. Introduced to Polish education in XX century, theissue of managment as well as managment of culture are constantly developed, whatallows the researchers to direct them towards new questions. With this paper I willattempt to analyze artist's identity based on the perspective of aforementioned studiesand to introduce methodology of memory managment. Tadeusz Kantor, described asone of the last great demiurges of theatre is a figure strongly embedded in Polishculture and conscousness. He became the symbol of Polish vanguard and modern art.In the city of Cracow there is a lot of institutions related to the artist. What are theirprocesses and to who are they liable? How are these museums and foundationsorganised? How to verify their effectivness? The research methods of the humanisticand economic trend in managment allow to find answers to these questions, based onacademic achievements of top researchers: Aleida and Jan Assmann, Pierre Nora,Maurice Helbwachs or Paul Ricoeur.

Problematyka nurtu humanistycznego w obszarze nauk akademickich o zarządzaniustanowi młodą dyscyplinę. Wprowadzone do Polski w XX w. zagadnieniazarządzania, jak i zarządzania kulturą wciąż są rozwijane, dając badaczom szansę naich ukierunkowanie. W niniejszej pracy podjęto próbę analizy tożsamości artystyz perspektywy tychże nauk oraz scharakteryzowania metodyki zarządzania pamięcią.Tadeusz Kantor, określany jako jeden z ostatnich demiurgów teatru, postać głębokoosadzona w polskiej kulturze i świadomości, stał się symbolem polskiej awangardyoraz sztuki współczesnej. Na mapie Krakowa wiele jest miejsc związanych z tymartystą. Jakim procesom i komu podlegają? W jaki sposób instytucje zarządzającepamięcią o artyście są organizowane? Jak zweryfikować ich efektywność? Metodybadawcze nurtu humanistycznego oraz ekonomicznego pozwalają znaleźćodpowiedzi na te pytania, nawiązując do dorobku naukowego czołowych badaczy:Aleidy i Jana Assmannów, Pierre'a Nora, Maurice'a Helbwachsa czy Paul'a Ricoeur'a.