Physiotherapeutic treatment after ischemic stroke complicated by secondary hemorrhage - case report

Abstract Introduction: Stroke is a civilization disease that is the most serious cause of permanent disability in adults. There are three types of stroke: ischemic, hemorrhagic and venous stroke. The most common form of cerebral infarction is ischemic stroke. A frequent complication of acute ischemic stroke is haemorrhagic transformation. This complication often does not cause serious clinical consequences, but may hinder rehabilitation and affect the patient's state of health. Patients after stroke require comprehensive rehabilitation, tailored to the individual case. There are many methods of rehabilitation and clinical tests that can be successfully used in the treatment of stroke patients.Aim of the study: The aim of the paper was to present a rehabilitation program tailored to the patient's needs and its impact on improving the patient's health and fitness. In addition, the effect of complications with hemorrhagic transformation on the initiation and course of the rehabilitation process was demonstrated.Materials and methods: This paper describes the case of an 83-year-old patient after ischemic stroke complicated by hemorrhagic transformation. The work focuses mainly on the description of the rehabilitation process that was carried out after the patient left the hospital facility. Before starting the physiotherapy, the patient was examined in accordance with the guidelines of the International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). To assess the patient's level of fitness and to set the goals of rehabilitation, the patient was assessed using Tinetti POMA, Timed Up & Go, Berg Balance Scale and Barthel scale. The Ashworth scale was also used to examine the level of increased muscle tone in the limbs. After the examination, the main goals of rehabilitation were established. The patient was subject to rehabilitation using the Bobath method, PNF and forced motion therapy. Rehabilitation lasted 12 weeks. Physiotherapeutic and psychotherapy treatments were introduced as a complement to kinesiotherapy. The initiation of rehabilitation was made more difficult by the secondary bleeding of the impact center and the reinfection incident which caused the symptoms of the first impact to deepen.Results: Increased strength of weak muscles and reduction of excessive tension in spastic muscles were reported. There has been an improvement in maintaining balance and burden on the affected side. Progress was observed in the quality and speed of walking. It was also shown that self-performed daily activities became less problematic for the patient, which was made possible by the improvement of the upper limb manual functionsConclusions: The presence of hemorrhagic transformation delays the onset of early post-stroke rehabilitation and hinders further rehabilitation. The 12-week period lasted had a positive effect on the patient's condition. It brought effects in improving walking skills, maintaining balance and performing everyday activities. Individually selected rehabilitation process brought satisfactory results, significantly improving the overall physical and mental fitness of the patient. As a result of the rehabilitation, the Patient's quality of life has improved.

StreszczenieWstęp. Udar to choroba cywilizacyjna stanowiąca najpoważniejszą przyczynę trwałego inwalidztwa u osób dorosłych. Wyróżnia się trzy rodzaje udaru: udar niedokrwienny, krwotoczny oraz żylny. Najczęściej występującą formą zawału mózgu jest udar niedokrwienny. Częstym powikłaniem ostrego udaru niedokrwiennego jest transformacja krwotoczna. Powikłanie to często nie powoduje poważnych konsekwencji klinicznych, ale może utrudniać rehabilitację i wpływać na pogorszenie stanu zdrowia pacjenta. Pacjenci po udarze wymagają kompleksowej rehabilitacji, dostosowanej indywidualnie do konkretnego przypadku. Istnieje wiele metod rehabilitacyjnych i testów klinicznych, które z powodzeniem można zastosować w terapii pacjentów poudarowych.Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie programu rehabilitacji, dopasowanego indywidualnie do potrzeb Pacjenta oraz jej wpływu na poprawę stanu zdrowia i sprawności chorego. Ponadto wykazano wpływ powikłania wtórnym ukrwotocznieniem na rozpoczęcie i przebieg procesu rehabilitacji.Materiały i metody: Niniejsza praca opisuje przypadek 83-letniego Pacjenta po przebytym udarze niedokrwiennym, powikłanym wtórnym ukrwotocznieniem. W pracy skupiono się głównie na opisie procesu rehabilitacji, którą wykonano po opuszczeniu przez pacjenta placówki szpitalnej. Przed rozpoczęciem fizjoterapii zbadano Pacjenta zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF). Aby ocenić poziom sprawności chorego i ustalić cele rehabilitacji, dokonano oceny Pacjenta za pomocą testów: Tinetti POMA, Timed Up&Go, Berg Balance Scale oraz skali Barthel. Skorzystano również ze skali Ashworth, aby zbadać poziom wzmożonego napięcia mięśniowego w kończynach. Po wykonanym badaniu ustalono główne cele rehabilitacji. Zastosowano postępowanie rehabilitacyjne metodą Bobath, PNF oraz terapią wymuszonego ruchu przez ograniczenie. Rehabilitacja trwała 12 tygodni. Jako uzupełnienie kinezyterapii wprowadzono zabiegi fizykoterapeutyczne oraz psychoterapię. Rozpoczętą rehabilitację utrudniło wtórne ukrwotocznienie ogniska udarowego oraz ponowny incydent udarowy, który spowodował pogłębienie objawów pierwszego uderzenia. Wyniki: Zanotowano zwiększenie siły mięśni osłabionych i zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni spastycznych. Odnotowano poprawę w utrzymywaniu równowagi i obciążaniu strony porażonej. Zaobserwowano progres w jakości i szybkości chodu. Wykazano również, że samodzielne wykonywanie czynności życia codziennego stało się mniej problematyczne dla Pacjenta, co umożliwione zostało poprzez polepszenie się funkcji manualnych kończyny górnej.Wnioski: Obecność wtórnego ukrwotocznienia opóźnia rozpoczęcie wczesnej rehabilitacji poudarowej i utrudnia dalszą rehabilitację. Trwająca 12 tygodni terapia wpłynęła korzystnie na stan Pacjenta. Przyniosła efekty w zakresie poprawy umiejętności chodu, utrzymania równowagi i wykonywania czynności życia codziennego. Indywidualnie dobrany proces rehabilitacji przyniósł zadowalające rezultaty, znacznie poprawiając ogólną sprawność fizyczną i psychiczną Pacjenta. W wyniku przeprowadzonej rehabilitacji doszło do poprawy jakości życia Pacjenta.