Wpływ okołodobowego podania etosuxymidu na aktywność padaczkową w szczurzym modelu padaczki absencyjnej

The occurrence of seizures in absence epilepsy is known to be dependent upon circadian rhythm. This study investigates whether the seizure-attenuating effect of an anti-epileptic drug could be affected by the time of drug administration.Seven (n=7) adult WAG/Rij rats were implanted subcutaneously with a telemetry device allowing for continuous EEG and locomotor activity recordings. At five different time points of the day, animals were administered ethosuximide - the first-line anti-absence drug. The analysis of two of the times of administration, at 6.00 and at 18.00, revealed that ethosuximide was found to significantly decrease the overall number of seizures after the administration at 18.00 when compared to the administration of saline or sham procedure. There was no statistically significant difference in the seizure attenuation after ethosuximide administration at 6.00. These findings suggest that the effectiveness of ethosuximide could be increased when its administration is coordinated with daily absence seizure pattern and the specific efficacy of the drug throughout the day. This provides support for the chronotherapeutic approach to drug administration in absence epilepsy.

Występowanie napadów padaczkowych w epilepsji absencyjnej wykazują rytmikę okołodobową. Niniejszy eksperyment miał na celu zbadanie czy efektywność leku przeciwpadaczkowego, może zależeć od czasu jego podania. Siedem (n=7) dorosłych szczurów szczepu WAG/Rij poddanych zostało zabiegowi podskórnej implantacji nadajnika telemetrycznego, który umożliwia ciągłą rejestrację sygnału EEG oraz poziom aktywności lokomotorycznej. W pięciu różnych punktach czasowych w ciągu doby zwierzętom podano etosuksymid – lek przeciwabsencyjny pierwszego wyboru. Analiza wykazała istotnie statystycznie niższą liczbę napadów absencyjnych po podaniu leku o godzinie 18.00 w porównaniu do podania soli fizjologicznej i procedury markowanej. Nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy między grupą kontrolną i doświadczalną po podaniu leku o godzinie 6.00. Otrzymane wyniki sugerują, że skuteczność przeciwpadaczkowa etosuksymidu może być podniesiona poprzez odpowiednie skoordynowanie czasu jego podania ze wzorcem dziennej aktywności padaczkowej oraz zmiennym profilem okołodobowej skuteczności leku. Wyniki te mogą stanowić duże wsparcie w leczeniu padaczki absencyjnej, w którym powinno uwzględnić się chronofarmakologiczne podejście.