Knowing way too much : a case against semantic phenomenology

Zwolennicy tzw. fenomenologii semantycznej twierdzą, że jesteśmy w stanie słyszeć znaczenia gdy słyszymy znaczące wypowiedzi. W niedawnym tekście Philip Goff zaproponował własną interpretację fenomenologii semantycznej, która prowadzi do konkluzji, że sceptyczny problem zaproponowany przez Saula Kripkego w jego książce o Wittgensteinie musi posiadać rozwiązanie. Moim celem jest zakwestionowanie tego poglądu, przez pokazanie, że sposób w jaki Goff pojmuje epistemologię znaczenia jest nie do pogodzenia z podstawową intuicją dotyczącą możliwości popełnienia pomyłki językowej. W konsekwencji, nie możemy orzec, że nasze doświadczenia fenomenalne reprezentują znaczenia. Wniosek brzmi: istnienie zjawisk opisywanych przez fenomenologię semantyczną jest nieistotne dla ontologicznego problemu istnienia reguł i znaczeń. Pod koniec szkicuję alternatywny obraz roli jaką odgrywa świadome doświadczenie w naszym użyciu języka.

Proponents of so called “semantic phenomenology” claim that we are able to hear meanings when we hear meaningful utterances. Recently, Philip Goff has proposed his interpretation of semantic phenomenology that leads to the conclusion that the sceptical problem posed by Saul Kripke in his Wittgenstein on rules and private language must be solvable. My aim in this chapter is to question this view by showing, that the way Goff conceives the epistemology of meanings is not compatible with the basic intuition about the possibility of linguistic error. Consequently, we cannot rightly say that our phenomenal experiences represent meanings. The conclusion is that the existence of the conscious phenomena described by semantic phenomenology is irrelevant to the ontological problem of existence of rules and meanings. At the end, I sketch analternative picture of the role played by conscious experience in our use of language.