Portrayals of institutional psychiatric care in observational documentary

Celem pracy jest ukazanie sposobów, w jakie dokumenty obserwacyjne opowiadają o instytucjonalnej opiece psychiatrycznej. W rozdziale pierwszym autor zarysowuje historyczny kontekst szpitali psychiatrycznych, od średniowiecza po lata 60. XX wieku, gdy tak zwana antypsychiatria oraz deinstytucjonalizacja zmieniały obraz opieki psychiatrycznej. Rozdział drugi skupia się na zakładach, które Erving Goffman nazwałby instytucjami totalnymi, analizując je na przykładzie "Titicut Follies" Fredericka Wisemana i "San Clemente" Raymonda Depardona. W rozdziale trzecim autor zajmuje się alternatywnymi formami instytucjonalnego zajmowania się chorymi, opierając się na analizie "Asylum" Petera Robinsona i "Każdej małej rzeczy" Nicolasa Philiberta. Na zakończenie składa się refleksja na temat roli twórców i pacjentów w tworzeniu wizerunku instytucji - czyli na temat autentyzmu w filmie dokumentalnym.

The aim of this thesis is to show ways in which observational documentaries present institutional psychiatric care. First chapter outlines the historical context of mental hospitals, from the Middle Ages up to the 1960's, when so called antipsychiatry and deinstitutionalization changed the image of psychiatric care. Second chapter focuses on institutions that Erving Goffman would call 'total institutions', and analyzes "Titicut Follies" by Frederick Wiseman and "San Clemente" by Raymond Depardon. Third chapter deals with alternative forms of psychiatric care, demonstrable in "Asylum" by Peter Robinson and "Every Little Thing" by Nicolas Philibert. Concluding, the author reflects on filmmakers' and patients' role in constructing the institution's image - that is on the authenticity in documentary filmmaking.