Niniejsza praca magisterska przedstawia historię wieloaspektowego wpływu Adolfa Hitlera, przywódcy państwa niemieckiego w latach 1933-45, znanego wtedy jako III Rzesza, na podległe mu przez cały okres jego rządów siły zbrojne – Wehrmacht. Cezury czasowe pracy obejmują lata 1918-1945. Jest to związane z bardzo ważną rolą Republiki Weimarskiej, której władze stworzyły warunki do tego, aby Hitler rozpoczął swój wielki program remilitaryzacji. Data końcowa to 1945 rok, moment zakończenia działań w ramach II wojny światowej. Obejmując władzę, Hitler rozpoczął rządy od podporządkowania sobie państwa w wszelkich sferach życia publicznego i państwowego, przyjmując przy tym tytuł „Führera” (wodza). Nie ominęło to również armii, której również nie ominął proces politycznej podległości Hitlerowi. Wykorzystując zaś przeprowadzone przez poszczególne rządy Republiki Weimarskiej działania mające na celu potajemne zbrojenia, oficjalnie zabronione przez traktat wersalski, Hitler zrealizował w latach 1933-39 polityki remilitaryzacji oraz rewizji postanowień traktatu wersalskiego. To Führer odpowiadał za gwałtowny rozwój sił zbrojnych (Wehrmachtu), mając, po za kontrolą polityczną, znaczny wpływ na rozwój gospodarki, podporządkowanej celom zbrojeniowym oraz za zdobycze terytorialne w tych latach (Austria, Czechy, Kłajpeda). Wraz z udziałem w II wojnie światowej, ambicje Hitlera wzrosły. Postanowił on posiadać wpływ nie tylko polityczne i gospodarcze aspekty związane z armią, lecz również te stricte militarne, należące do dowódców. Z wyjątkiem kampanii w Polsce, Hitler zaczął coraz mocniej ingerować i oddziaływać na militarne działania Wehrmachtu, często z negatywnym skutkiem. Podczas kampanii we Francji w czerwcu 1940 roku to decyzja Hitlera zadecydowała o tzw. cudzie pod Dunkierką i ewakuacji okrążonych wojsk alianckich. W lipcu 1940 roku Führer zdecydował o zmianie celu wojny powietrznej na Londyn, zapobiegając w zasadzie zniszczeniu RAF, a także zaniechał działań na Morzu Śródziemnym, które mogły przynieść przełom w walce z Wielką Brytanią. Na froncie wschodnim, wpływ Hitlera na decyzje militarne doprowadził do najpoważniejszych klęsk niemieckich w tej wojnie – pod Moskwą, Stalingradem, Kurskiem. Lekceważąca postawa naczelnego wodza III Rzeszy wobec sukcesów Rommla w Afryce Północnej doprowadziła zarówno do zniweczenia starań „lisa pustyni”, jak i do ostatecznej porażki w tym teatrze wojennym. Zaś po lądowaniu w Normandii, decyzje podejmowane przez Hitlera na obu frontach wojny przynosiły tylko wzrost strat i zamieszania wśród jednostek Wehrmachtu. I choć Hitler podejmował również decyzje oraz wywierał wpływ na działania Niemców niosący pozytywne skutki dla jego sił zbrojnych, ostateczna ocena wpływu Führera Adolfa Hitlera na Wehrmacht pozostaje negatywna.
This master's thesis presents the history of the multifaceted influence of Adolf Hitler, the leader of the German state in 1933-45, known then as the Third Reich, on the armed forces - Wehrmacht, subordinate to him throughout his reign. Temporary work censures cover the years 1918-1945. This is related to the very important role of the Weimar Republic, whose authorities created the conditions for Hitler to start his great remilitarization program. The end date is 1945, the moment of completion of activities under World War II. Embracing power, Hitler started governments from subordinating the country’s to all spheres of public and state life, taking the title of "Führer" (leader). It did not bypass the army, which also did not avoid the political subordination proces to Hitler. Taking advantage of the activities carried out by individual governments of the Weimar Republic, aimed at clandestine reinforcements, officially prohibited by the Treaty of Versailles, Hitler realized in 1933-39 a policy of remilitarization and revision of the Treaty of Versailles. It was the Führer who was responsible for the rapid development of the armed forces (Wehrmacht), having, after political control, a significant influence on the development of the economy, subordinated to military targets and territorial gains in these years (Austria, Czech Republic, Klaipeda). With the participation in World War II, Hitler's ambitions have increased. He decided to have influence not only political and economic aspects related to the army, but also those strictly military, belonging to the field commanders. With the exception of the campaign in Poland, Hitler began to interfere more and more with the military operations of the Wehrmacht, often with a negative effect. During the campaign in France in June 1940, Hitler's decision decided on the so-called miracle at Dunkirk and the evacuation of encircled Allied troops. In July 1940, the Führer decided to change the purpose of the air war to London, preventing in principle the destruction of the RAF, and also abandoned activities in the Mediterranean area that could have brought a breakthrough in the fight against Great Britain. On the Eastern Front, Hitler's influence on military decisions led to the most serious German defeats in this war - near Moscow, in Stalingrad, and Kursk. The dismissive attitude of the commander in chief of the Third Reich to Rommel's successes in North Africa led to both the destruction of the "desert fox" efforts and the final defeat in this theater of war. And after landing in Normandy, Hitler's decisions on both fronts of the war brought only more losses and confusion among the Wehrmacht units. And although Hitler also made decisions and influenced the actions of the Germans with positive effects on his armed forces, the final evaluation of the influence of Führer Adolf Hitler on the Wehrmacht remains negative.
