Sichuan cuisine – preserving equivalence in translation of dish names

Kuchnia syczuańska, której początki sięgają III wieku p.n.e., stanowi jedną z największych odmian geograficznych chińskiej kuchni. Niniejsza praca ma na celu ukazanie jej specyfiki, a także przedstawienie złożoności nazewnictwa potraw w Chinach oraz sposobów zapewniania ekwiwalencji w tłumaczeniu wybranych nazw dań kuchni syczuańskiej na język polski. W pierwszym rozdziale opisano zarys historyczny kształtowania się tradycji kulinarnej w Syczuanie, jak i również mające wpływ na jej rozwój czynniki historyczne i geograficzne. Opisano też cechy charakterystyczne dla tej odmiany chińskiej kuchni, między innymi smak, wykorzystywane techniki krojenia i gotowania oraz zróżnicowanie pod względem występujących w tym regionie produktów spożywczych. W rozdziale drugim podjęto próbę ukazania złożoności nazw chińskich dań, będących nośnikami kultury Państwa Środka. Rozdział obejmuje także zestawienie sposobów nazywania chińskich potraw i potraw zachodnich, a także opis możliwych sposobów tłumaczenia nazw dań. W trzecim rozdziale przedstawiono propozycje tłumaczeń wybranych dziesięciu nazw potraw kuchni syczuańskiej na język polski oraz sposoby zachowania ekwiwalencji dla owych tłumaczeń. Rozdział zawiera też opis istoty wybranych potraw z uwzględnieniem pochodzenia ich nazw, smaku, jak i potrzebnych do ich przygotowania składników.

Sichuan cuisine has a very long history dating back to 3rd century BC and is at the same time one of the biggest geographical variants of Chinese cuisine. The aim of this thesis is to portray its character, as well as to show complexity of dish nomenclature in China and preserving equivalence in translation of selected Sichuan dish names into Polish. In the first chapter the author describes the overview of development of Sichuan cuisine and also historical and geographical factors which influenced it greatly and played a crucial role in its development. In addition, qualities of the culinary tradition in the region, such as taste, cutting and cooking methods or abundance of products typical of Sichuan province have been depicted. In the second chapter, an attempt has been made to show intricacy of Chinese dish names which are vectors of the Middle Kingdom’s rich culture. The second chapter also contains comparison of Chinese and Western dish nomenclature and description of possible translation methods. In the third chapter the author introduces her own translations of ten selected Sichuan dishes into Polish and methods of preserving equivalence in these proposals. The chapter incorporates a description of the core of each dish including the origin of their names, taste and ingredients necessary for their cooking process.