Postpartum emotional disorders.

Admission: The topic of the diploma thesis are emotional disorders during the postpartum period. It is a serious social problem because a lot of women experience postpartum mental disorders. Mental disorders are not without significance for the bond between mother and child, so they cannot be underestimated.Aim of the thesis: assessment of the prevalence and risk factors of postpartum emotional disorders.Materials and methods: There were 115 women in postpartum period participating in the study (two weeks postpartum completed) who visited gynaecological surgeries to have postpartum check-up. The research techniques was based on a questionnaire prepared by the author and the Polish version of the Patient Health Questionnaire (PHQ-9) designed by Robert L. Spitzer, Janet B.W. Williams, Kurt Kroenke and co-workers and made available by Pfizer Inc.Results: More than half of the respondents in the group showed symptoms of depressive disorders. Young, single women with secondary education living in the countryside more frequently experienced emotional problem. Primigravidas and women whose pregnancies had been terminated by C-sections belonged to the group exhibiting the most severe disorders. Other factors correlated with depressed mood included an unplanned pregnancy a history of depressive disorders, lack of skin to skin contact directly after delivery, lactation problems and problems with newbor’s health. Conclusions: Postpartum emotional disorders are a very important problem that requires the introduction of preventive measures. As a result, it will be possible to isolate high-risk groups and introduce appropriate prophylaxis or to quickly implement treatment.

Wstęp: Tematem pracy są zaburzenia emocjonalne w okresie poporodowym. Jest to poważny problem społeczny, ponieważ wiele kobiet w połogu doświadcza zaburzeń psychicznych. Zaburzenia depresyjne u matki pozostają nie bez znaczenia dla więzi pomiędzy matką a dzieckiem, więc nie mogą być bagatelizowane.Cel pracy: ocena częstości występowania i czynników ryzyka zaburzeń emocjonalnych w połogu.Materiał i metody: w badaniu uczestniczyło 115 kobiet po skończonym 2 tygodniu połogu, które zgłaszały się na kontrolę poporodową do gabinetów ginekologicznych. W pracy wykorzystano kwestionariusz ankiety opracowany przez autorkę oraz polska wersja Kwestionariusza Zdrowia Pacjenta PHQ- 9 stworzona przez Roberta L. Spitzer’a, Janet B.W. Williams, Kurta Kroenke oraz wsp. i udostępniona przez firmę Pfizer Inc.Wyniki: w badanej grupie ponad połowa położnic wykazywała objawy zaburzeń depresyjnych. Problemy emocjonalne częściej dotyczyły samotnych, młodych kobiet ze średnim wykształceniem, mieszkających na wsi. Pierwiastki oraz położnice, których ciążę zakończono cięciem cesarskim stanowiły grupę, która ujawniała największe zaburzenia. Inne czynniki, korelujące z obniżonym nastrojem to: nieplanowana ciąża, zaburzenia depresyjne w wywiadzie, brak kontaktu „skóra do skóry” bezpośrednio po porodzie, problemy laktacyjne oraz problemy zdrowotne pojawiające się u noworodka. Wnioski: zaburzenia depresyjne w połogu są bardzo istotnym problemem, który wymaga wprowadzenia działań profilaktycznych. Dzięki temu możliwe będzie wyodrębnienie grup wysokiego ryzyka i wprowadzenie odpowiedniej profilaktyki lub szybkie wdrożenie leczenia.