Analysis of aggressive behavior of patients in the Department of Orthopedic-Traumatic Surgery.

Introduction: Aggression is a difficult topic to talk about. Contact of medical personnel with aggressive people contributes to excessive workload. Aggression has become a popular form of expressing negative emotions. Health workers are particularly vulnerable to acts of aggression directed at themselves. Observation of manifestations of aggression, triggering factors and consequences for the aggressor and the victim, presents the significance of the problem and the need to establish guidelines to counteract violence.Objective of work: The objective of this study was to examine aggressive behaviors at the Department ofTrauma Surgery.Materials and methods: Observation was conducted at the Department of Orthopedic and Trauma Surgery at the S. Żeromski Specialist Hospital in Krakow. Aggressive behaviors among the patients of the department were analyzed within a year. A group of 107 patients who showed signs of aggression were analyzed. The study used the technique of observing aggressive behavior. The SOAS-R-PL measuring tool containing the aspects of aggressive action, a description of the situation, the place of the incident, warning signals and the occurrence of self-aggression behaviors was used in the study.Results and conclusions: The study showed that the vast majority of the department personnel is the main target of aggression and feels threatened during an aggressive incident. Autoaggressive behaviors weremuch more severe for the victim than actions of people who were aggressive towards medical personnel.The study also showed that the most common form of aggression was the verbal one. It was confirmed that aggressive behavior could be prevented by the department personnel bya conversation conducted with the aggressor.

Wstęp: Agresja jest trudnym tematem do rozmowy. Kontakt personelu medycznego z osobami agresywnymi przyczynia się do nadmiernego obciążania pracą. Agresja stała się popularną formą wyrażania negatywnych emocji. Pracownicy służby zdrowia są szczególnie narażeni na akty agresji skierowane w ich samych. Obserwacja przejawów agresji, czynników wyzwalających oraz konsekwencji dla agresora i ofiary, przestawia istotność problemu oraz konieczność ustalenia wytycznych, aby przeciwdziałać przemocy. Cel pracy: Celem pracy było zbadania zachowań agresywnych na oddziale Chirurgii Urazowej. Materiał i metody: Obserwację przeprowadzono na Oddziale Chirurgii Ortopedyczno-Urazowej Szpitala Specjalistycznego im S. Żeromskiego w Krakowie. Analizowano zachowania agresywne wśród pacjentów oddziału w przeciągu roku. Analizie poddano grupę 107 chorych, którzy wykazywali przejawy agresji. W badaniach zastosowano technikę obserwacji zachowań agresywnych. W pracy badawczej wykorzystano narzędzie pomiarowe SOAS-R-PL zawierająca aspekty działania agresywnego, opis sytuacji, miejsce incydentu, sygnały ostrzegawcze oraz wystąpienia zachowań autoagresji. Wyniki i Wnioski: Badania wykazały, że zdecydowana większość personelu oddziału jest głównym celem agresji i czuje się zagrożona w czasie agresywnego incydentu. Działania autoagresywne były dla ofiary o wiele bardziej dotkliwsze w skutkach niż działania osób przejawiających agresje wobec personelu medycznego. W badaniu wykazano, że najczęstszą formą agresji była agresja werbalna. Wykazano, iż działaniem powstrzymującym agresję przez personel oddziału jest rozmowa z agresorem.