This bachelor thesis is an attempt to find adaptation strategies of prisoners in the KL Auschwitz-Birkenau. I have divided it into four chapters, which, when combined, allow me to answer the research problem posed: which adaptation strategies were used by KL Auschwitz-Birkenau prisoners in a situation of coercion and deprivation of needs? The first two theoretical chapters refer to the times of World War II, the existence of the Auschwitz camp and sociological phenomena, which were necessary to determine for the subsequent continuation of my work. The next two chapters are devoted to the methodology of my own research and the analysis and interpretation of the findings. In my bachelor thesis I use notes passed among prisoners from the Auschwitz camp, which I received from the Archives of the Auschwitz-Birkenau State Museum in Oświęcim. Thanks to this I could look at these issues in a very authentic way. The study of adaptation strategies was a great challenge for me because I had to pay attention to many aspects of the analysis. Trauma experienced by people living in Auschwitz-Birkenau caused spontaneous reactions, decisions and the creation of new adaptation strategies that often seem immoral and incomprehensible to a free man. The analysis of existing data that I carried out as part of my work was based mainly on the assumptions of Piotr Sztompka and Robert Merton regarding adaptation. Of course, the strategies that I found should not be attributed to the entire prisoner community. However, we can talk about certain repetitive behaviors that can be used by the majority. These were first of all: daily prayer to God, maintaining contact with relatives, helping fellow prisoners, organizing food, getting used to everyday terror and the omnipresence of death, escape from camp problems into the world of dreams or great interest in the problems of relatives who were at large. All of these strategies were used interchangeably because it was necessary to survive under camp conditions that were always unpredictable. Thanks to the fact that it is a sociological and not historical work, it presents KL Auschwitz-Birkenau as the greatest error of our society. In addition, you can find in it the attitudes of prisoners, their behavior, decisions made, social dilemmas, and not only numbers, which despite showing the scale of the tragedy, do not allow an in-depth interpretation of human behaviour.
Niniejsza praca licencjacka jest próbą odnalezienia strategii adaptacyjnych więźniów obozu KL Auschwitz-Birkenau. Podzieliłam ją na cztery rozdziały, które łączą się ze sobą w logiczną całość i pozwalają odpowiedzieć na postawiony problem badawczy: jakie strategie adaptacyjne stosowali więźniowie KL Auschwitz-Birkenau w sytuacji przymusu i deprywacji potrzeb? Pierwsze dwa rozdziały teoretyczne, nawiązują do czasów drugiej wojny światowej, istnienia obozu w Oświęcimiu oraz do zjawisk socjologicznych, które były niezbędne do zdefiniowania dla późniejszej kontynuacji pracy. Kolejne dwa rozdziały, poświęcone są metodologii własnych badań oraz ich analizie i interpretacji. W swojej pracy licencjackiej wykorzystuję grypsy pochodzące z czasów funkcjonowania obozu Auschwitz, które uzyskałam od Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Dzięki temu mogłam spojrzeć na tę problematykę w bardzo autentyczny sposób. Badanie strategii adaptacyjnych stanowiło dla mnie bardzo duże wyzwanie, ponieważ musiałam zwrócić uwagę na wiele aspektów niezbędnych do analizy. Trauma, której doświadczyli ludzie żyjący w KL Auschwitz-Birkenau, wywoływała w nich spontaniczne reakcje, decyzje, kreowanie nowych strategii przystosowawczych, które dla wolnego człowieka często wydają się niemoralne i niezrozumiałe. Analiza danych zastanych, którą przeprowadziłam w ramach mojej pracy dyplomowej, głównie opierała się na założeniach Piotra Sztompki oraz Roberta Mertona, dotyczących przystosowania. Oczywiście strategie, które zostały przeze mnie odnalezione, nie należy przypisywać całej społeczności więźniarskiej. Jednak można mówić o pewnych powtarzających się zachowaniach, które mogły być stosowane przez większość. Były to przede wszystkim: codzienna modlitwa do Boga, utrzymywanie kontaktu z bliskimi, pomoc współwięźniom, organizowanie jedzenia, przyzwyczajenie się do codziennego terroru i wszechobecności śmierci, uciekanie od problemów obozowych w świat marzeń bądź duże zainteresowanie problemami bliskich, którzy pozostawali na wolności. Wszystkie te strategie stosowane były zamiennie, ponieważ było to niezbędne, aby przeżyć w warunkach obozowych, które zawsze były nieprzewidywalne. Dzięki temu, że jest to praca socjologiczna a nie historyczna, ukazuje KL Auschwitz-Birkenau, jako największy błąd naszego społeczeństwa, które do tego doprowadziło. Dodatkowo, można w niej odnaleźć postawy więźniów, ich zachowania, podejmowane decyzje, dylematy społeczne a nie tylko liczby, które, pomimo ukazania skali tragedii, nie pozwalają na dogłębną interpretację zachowań ludzkich.
