The phenomenon of horizontal violence in the group of nurses

Introduction Horizontal violence interferes with effective communication and cooperation in the nursing team, which can negatively affect the provision of professional care to patients.Aim Assessment of the actual state of horizontal violence in the group of Polish nurses - the level of intensity of the phenomenon, types, individual consequences, impact on self-esteem and dependence on variables.Material and methods The study was conducted by a diagnostic poll method in a group of 240 professionally active Polish nurses. To answer the research questions, a statistical analysis was carried out with the use of basic descriptive statistics together with the Kolomogorov-Smirnov test, frequency analysis, correlation analysis with Pearson's and Spearman's rho coefficient and the Kruskal-Wallis test.Results The survey included respondents aged 22 to 65. Witnessed or experienced horizontal violence in their daily work were declared by 18.8% of nurses. The group of respondents 43.4% declared that several times in the last twelve months they had witnessed or experienced harshly criticizing of someone without having heard the version of both sides of the conflict.Conclusion1. The level of intensivity of horizontal violence among nurses is high.2. The most common form of horizontal violence is the use of non-verbal messages such as "rolling eyes" and "raising eyebrows".3. The most frequent individual consequence of horizontal violence is the feeling discouragement because of the lack of positive feedback.4. There is a statistical relationship between the occurrence of horizontal aggression and the workplace.Key words: horizontal violence, nursing, staffing

WstępAgresja horyzontalna zaburza efektywną komunikację i współpracę w zespole pielęgniarskim co w negatywny sposób może wpływać na świadczenie profesjonalnej opieki pacjentom. Cel pracyOcena stanu faktycznego zjawiska agresji horyzontalnej w grupie polskich pielęgniarek i pielęgniarzy – poziom natężenia zjawiska, rodzaje, indywidualne konsekwencje, wpływ na samoocenę oraz zależność od zmiennych.Materiał i metodyBadanie przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego w grupie 240 czynnych zawodowo polskich pielęgniarek i pielęgniarzy. W celu udzielenia odpowiedzi na postawione pytania badawcze przeprowadzono analizę statystyczną przy pomocy podstawowych statystyk opisowych wraz z testami Kołomogorowa-Smirnowa, analizą częstości, analizą korelacji ze współczynnikiem r Pearsona i rho Spearmana oraz test Kruskala-Wallisa. WynikiBadanie objęło respondentów w wieku od 22 do 65 lat. Bycie świadkiem lub doświadczanie agresji horyzontalnej w codziennej pracy zawodowej zadeklarowało 18,8% pielęgniarek i pielęgniarzy. Grupa ankietowanych 43,4% zadeklarowała, że kilka razy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy była świadkiem lub doświadczyła nieuzasadnionego krytykowania kogoś bez zaznajomienia się z wersją obu stron konfliktu.Wnioski1. Poziom natężenia występowania agresji horyzontalnej wśród pielęgniarek i pielęgniarzy jest wysoki.2. Najczęściej występującą formą agresji horyzontalnej jest stosowanie komunikatów niewerbalnych takich jak “przewracanie oczami” i “unoszenie brwi”.3. Najczęściej występującą indywidualną konsekwencją agresji horyzontalnej jest poczucie zniechęcenia z powodu braku pozytywnych informacji zwrotnych.4. Istnieje statystyczna zależność między występowaniem agresji horyzontalnej a miejscem pracy.