Strategie radzenia sobie młodych dorosłych w świetle ich stylu przywiązania partnerskiego i retrospektywnej oceny postaw rodziców

Early adulthood is a time full of initiations, dynamic changes and numerous challenges which have an impact on one’s future life and its quality. The relationship between romantic relationships, retrospective appraisal of parental attitudes in childhood and coping strategies in early adulthood was examined. The present study was based on the model of interpersonal relationships by Hazan and Shaver, which has grown on the Bowlby’s attachment theory, later developed by Ainsworth, Plopa’s theory of individuation and the definition of stress formulated by Lazarus and Folkman. 104 people aged between 20 and 30 years, who remained in a romantic relationship which lasted for at least one year were tested with: The Questionnaire of Attachment Styles (KPS) of Plopa, The Sense of Stress Questionnaire (KSP) of Plopa and Makarowski, COPE Inventory of Carver and Scheier adapted by Juczyński and Ogińska-Bulik and The Questionnaire of Retrospective Assessment of Parental Attitudes (KPR-Roc) of Plopa in versions for fathers and mothers. It has been proved, that significant correlations between the scores on attachment styles’ scales and the intensity of stress exist. It was also revealed that there is a positive correlation between the scores on the secure attachment scale and active coping strategy. Most of the hypotheses regarding retrospective assessment of parental attitudes and its correlation with attachment styles and coping strategies had not been confirmed. The achieved results proved to be consistent with the assumptions of attachment theories and the study results obtained by Plopa, on which the hypotheses in the present study were based. This study shows the importance of developing a secure attachment style and receiving support from one’s partner in decreasing the level of daily stress and forming a preference for active coping strategies.

Okres wczesnej dorosłości jest czasem pełnym inicjacyjnych zdarzeń, dynamicznych zmian i licznych wyzwań, których rezultaty rzutują na przyszłe życie jednostki i jego jakość. Postanowiono sprawdzić zależności pomiędzy relacjami partnerskimi i postawami rodziców w dzieciństwie a strategiami radzenia sobie młodych dorosłych. W badaniu oparto się w szczególności na modelu relacji interpersonalnych Hazan i Shaver, bazującej na teorii stylów przywiązania Bowlby’ego w rozwinięciu Ainsworth, teorii indywiduacji Plopy oraz pojęciu stresu w ujęciu Lazarusa i Folkman. Przebadano grupę 104 osób w wieku od 20 do 30 lat, którzy w trakcie badania byli przynajmniej od roku w związku romantycznym, przy pomocy: Kwestionariusza Stylów Przywiązaniowych (KPS) Plopy, Kwestionariusza Poczucia Stresu (KSP) Plopy i Makarowskiego, Kwestionariusza COPE Carvera i Scheiera w adaptacji Juczyńskiego i Ogińskiej-Bulik oraz Kwestionariusza Retrospektywnej Oceny Postaw Rodzicielskich (KPR-Roc) w wersjach dla oceny matek i ojców autorstwa Plopy. Wykazano istnienie korelacji pomiędzy nasileniem stylów przywiązania a nasileniem stresu zewnętrznego, intrapyschicznego i napięcia emocjonalnego. Potwierdzono również pozytywną korelację pomiędzy wynikami w skali bezpiecznego stylu przywiązania a strategią aktywnego radzenia sobie. Większość hipotez postawionych dla zależności dotyczących retrospektywnej oceny postaw rodzicielskich i jej korelacji ze stylami przywiązania i strategiami radzenia sobie nie została potwierdzona. Uzyskane wyniki okazały się być zgodne z przewidywaniami teorii przywiązania oraz z badaniami Plopy, na których oparto hipotezy badawcze. Wykazano istotność wykształcenia bezpiecznego stylu przywiązania i otrzymywania wsparcia od partnera w celu obniżania codziennego stresu oraz dla nabycia preferencji do aktywnych form radzenia sobie.