Perception and coping strategies with exertion pain in ultramarathon runners

Ultramarathons constitute a relatively new sport discipline dominated by amateur runners. They devote a significant part of their leisure time to training and allocate more and more sums to starting fees. Ultramarathoners are highly exposed to various types of injuries. However, despite all these factors ultramarathons are still gaining in popularity. Therefore, it seems that practicing that sport is associated with great psychological benefits and ultramarathoners deal effectively with the experienced pain and mental crises. The major aim of this study is to compare the training situation and the competition situation among ultramarathon runners in terms of pain perception, coping strategies, the influence of exertion on mood and anxiety. I also checked whether the perception of pain depends on sex, the form of preparation for the ultramarathon and on coping strategies, mood and anxiety. In my research I examined 13 participants (6 women and 7 men) of the ultramarathon Niepokorny Mnich, which took place in Szczawnica, Poland on April 21, 2018. I used the following methods: Visual analogue scale (VAS), Coping Strategies Questionnaire (CSQ), The Pain Catastrophizing Scale (PCS), Profile of Mood States (POMS) and State-Train Anxiety Inventory (STAI) - X-1 subscale. The obtained results partially confirmed the hypotheses and set interesting directions for future research. The training situation differed from the competition situation in the aspect of pain perception and in some mood states. There were no differences in the coping strategies, but they showed more correlation with the pain sensations and the mood during the competition. The level of anxiety after training did not differ significantly from the level of anxiety after the competition. The weekly mileage and the sport experience correlated with some aspects of pain perception.

Biegi ultramaratońskie to stosunkowo nowa dyscyplina sportowa, zdominowana przez biegaczy – amatorów. Poświęcają oni znaczną część swojego wolnego czasu na trening oraz przeznaczają coraz większe sumy na opłaty startowe. Ultramaratończycy to sportowcy wysoce narażeni na wystąpienie różnego rodzaju urazów. Jednakże mimo tych wszystkich czynników ultramaratony ciągle zyskują na popularności. Wydaje się, iż uprawianie tego sportu wiąże się z dużymi korzyściami psychologicznymi, a ultramaratończycy skutecznie radzą sobie z doświadczanym bólem oraz kryzysami mentalnymi. Głównym celem niniejszej pracy jest porównanie sytuacji treningu oraz sytuacji zawodów wśród ultramaratończyków pod kątem percepcji bólu, sposobów radzenia sobie z nim, wpływu wysiłku na nastrój oraz lęk. Sprawdziłam również, czy percepcja bólu zależy od płci, formy przygotowań do ultramaratonu oraz od sposobów radzenia sobie z bólem, nastroju oraz poziomu lęku. W mojej pracy badawczej uczestniczyło 13 osób (6 kobiet i 7 mężczyzn) biorących udział w ultramaratonie Niepokorny Mnich, który odbył się w Szczawnicy 21 kwietnia 2018 roku. W swoich badaniach zastosowałam następujące metody: Wizualna skala analogowa (VAS), Kwestionariusz Strategii Radzenia Sobie z Bólem (CSQ), Skala katastrofizacji bólu (PCS), Profil Nastroju (POMS) oraz Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (STAI) – podskala X-1. Uzyskane wyniki po części potwierdziły założone hipotezy oraz wyznaczyły interesujące kierunki dla przyszłych badań. Sytuacja treningu różniła się od sytuacji zawodów w aspekcie percepcji bólu oraz w niektórych skalach nastroju. Nie zaobserwowano różnic w stosowanych strategiach radzenia sobie, ale wykazywały one więcej korelacji z odczuciami bólowymi oraz nastrojem podczas zawodów. Poziom lęku po treningu nie różnił się istotnie od poziomu lęku po zawodach. Objętość treningowa i staż sportowy miały wpływ na niektóre aspekty percepcji bólu.