This paper presents the development of relations between the United States and the Soviet Union (formerly Soviet Russia) in the years 1917-1945. It describes the transition from the complete non-recognition of the Bolshevik regime after the October coup in 1917, through the process of official recognition and establishment of diplomatic relations to cooperation during the Second World War. The main research goal of the study is to answer the question to what extent was the influence of American president on the USSR policy in comparision to his administration and diplomatic corps. In particular, it focuses on the presidency of Franklin Delano Roosevelt (1933-1945). The work is based mainly on sources from the US State Department's collection of documents and US ambassadors' in the USSR memories (C. Hull, The memories of Cordell Hull, New York 1948; W.C .Bullit, The Great globe itself. New York 1946; J.E. Davis, Mission to Moscow, London 1945). Scientific studies consist of the publications of A. Mania (United States Policy towards the Soviet Union in 1933-1941. Warsaw 1987) and B. Grzeloński (Unappropriated Allies, Roosevelt Ambassadors in the USSR, Warsaw 2013), I also used the studies on the world diplomacy by W. Dobrzycki (History of International Relations 1815-1945, Warsaw 2003), H. Batkowski (Between the Two Wars 1919-1939, Cracow 1988), or H. Kissinger (Diplomacy, Warsaw 1996). Additional source material was the Joint Intelligence Committee reports. The work is divided into four chapters. The first describes the period of the lack of official recognition of the Bolshevik regime by the United States. US policy during this period was characterized by the lack of a coherent plan of behavior towards the new regime. Nevertheless, until the outbreak of the Great Depression (1929) there was a lively trade exchange between the two countries. Public opinion in the United States was against any cooperation with the USSR. The second chapter deals with the process and negotiations regarding the recognition of de jure USSR by the US. He describes the influence of the new president, Franklin Delano Roosevelt, on the recognition of the USSR and the on the establishment of diplomatic relations. It also shows the differences in views on these relations between the president and his administration. The president had an ideological picture of diplomacy, the diplomatic corps - practical. They were stopping their superior against the too-rapid recognition of the USSR, they did not want it to take place before the USSR met certain conditions. The chapter also describes the effects and fulfillment of the provisions of the agreements concluded in the negotiations. The third chapter deals with US-Soviet relations since 1933 to 1941, focusing on the crisis of these relations resulting from the cooperation of the USSR with the Third Reich. The last chapter talks about the cooperation of the USSR and the US during the Second World War since the Third Reich's attack on the Soviet Union to the death of president Roosevelt. It also describes the relations between delegations during the Moscow, Teherin and Yalta conferences. The revolution in American diplomacy, the author of which was Roosevelt, built the foundations of the post-war world order. It was the end of the traditional policy of isolationism that is the legacy of the Monroe doctrine. Both the Soviet Union and the United States were aware that after defeating the common enemy, a conflict would arise between the recent allies. Using the diplomatic channels, preparations for post-war rivalry began during the Second World War.
Niniejsza praca przedstawia rozwój relacji pomiędzy Stanami Zjednoczonymi, a Związkiem Radzieckim (wcześniej Rosja Sowiecką) w latach 1917-1945. Opisuje ona przejście od całkowitego nieuznawania reżimu bolszewickiego po przewrocie październikowym w 1917 roku, przez proces oficjalnego uznania i nawiązania stosunków dyplomatycznych do współpracy podczas II Wojny Światowej. Głównym celem badawczym pracy jest odpowiedź na pytanie w jakim stopniu wpływ na kształtowanie amerykańskiej polityki wobec ZSRR miał prezydent USA, a jaki jego administracja i korpus dyplomatyczny. W szczególności skupia się ona na okresie prezydentury Franklina Delano Roosevelta (1933-1945). Praca opiera się w głównej mierze na źródłach pochodzących ze zbiorów dokumentów amerykańskiego departamentu stanu oraz wspomnieniach ambasadorów USA w ZSRR (C. Hull, The memories of Cordell Hull, New York 1948; W. C. Bullit, The Great globe itself. A preface to world affairs, New York 1946; J. E. Davis, Mission to Moscow, London 1945). Opracowania naukowe składają z publikacji A. Mani (Polityka Stanów Zjednoczonych wobec Związku Radzieckiego w latach 1933-1941¸ Warszawa 1987) oraz B. Grzelońskiego (Niedobrani sojusznicy. Ambasadorzy Roosevelta w ZSRR, Warszawa 2013), posiłkowałem się również opracowaniami dotyczącymi światowej dyplomacji autorstwa W. Dobrzyckiego (Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945, Warszawa 2003), H. Batkowskiego (Między dwiema wojnami 1919-1939, Kraków 1988), czy H. Kissingera (Dyplomacja, Warszawa 1996). Dodatkowym materiałem źródłowym były raporty Joint Intelligence Committee. Praca podzielona jest na cztery rozdziały. Pierwszy opisuje okres braku oficjalnego uznania reżimu bolszewickiego przez USA. Polityka USA w tym okresie charakteryzowała się brakiem spójnego planu postępowania wobec nowego reżimu. Pomimo to, do wybuchu Wielkiego Kryzysu (1929 rok) istniała żywa wymiana handlowa pomiędzy oboma krajami. Opinia publiczna w Stanach Zjednoczonych była przeciwna jakiejkolwiek współpracy z ZSRR. Drugi rozdział traktuje o procesie i negocjacjach dotyczących uznania de jure ZSRR przez USA. Opisuje on wpływ nowego prezydenta, Franklina Delano Roosevelta, na uznanie ZSRR i nawiązanie stosunków dyplomatycznych. Ukazuje również różnice w poglądach na te relacje prezydenta z jego administracją. Prezydent miał ideologiczny obraz dyplomacji, korpus dyplomatów - praktyczny. Powstrzymywali oni swojego zwierzchnika przed zbyt szybkim uznaniem ZSRR, nie chcieli aby odbyło się to przed spełnieniem przez drugą stronę pewnych warunków. Rozdział opisuje również skutki oraz wypełnienie postanowień umów zawartych w ramach negocjacji. Trzeci rozdział traktuje o relacjach amerykańsko-radzieckich od 1933 do 1941 roku skupiając się na kryzysie tych relacji będącym rezultatem kooperacji ZSRR z III Rzeszą. Ostatni rozdział mówi o współpracy ZSRR i USA w czasie działań wojennych od ataku III Rzeszy na Związek Radziecki do śmierci Roosevelta. Opisuje również stosunki pomiędzy delegacjami w czasie konferencji moskiewskiej, teherańskiej oraz jałtańskiej. Rewolucja w dyplomacji amerykańskiej, której autorem był Roosevelt, zbudowała podstawy powojennego ładu światowego. Było to zerwanie z tradycyjną polityką izolacjonizmu będącego spuścizną doktryny Monroe. Zarówno Związek Radziecki jak i Stany Zjednoczony były świadome, że po pokonaniu wspólnego wroga rozpocznie się konflikt pomiędzy niedawnymi sojusznikami. Wykorzystując kanały dyplomatyczne rozpoczęto w okresie II Wojny Światowej przygotowania do powojennej rywalizacji.
