Love discourse in William Shakespeares Sonnets and in the poetry of W. H. Auden

Love has been a source of inspiration for many generations of poets. Its various aspects have been depicted and explored in numerous poetic forms. The Sonnets by William Shakespeare remains one of the most widely discussed sequences of love poetry. The Sonnets had a visible impact on the love poetry of W. H. Auden, one of the most renowned English poets of the 20th century. The following dissertation draws a comparison between the depictions of love in the poetry of Shakespeare and Auden, and contains a brief overview of Auden’s studies on the Sonnets as well as his opinion on interpreting them. Furthermore, the possible influence of the Polish translation of a selected sonnet by Shakespeare and a love poem by Auden on the reader’s interpretation is discussed.Shakespeare and Auden explore the subject of love in contexts such as the passage of time and death, constant affection versus fleeting affairs, selfish love versus selfless love, and erotic love versus spiritual love. Although Auden’s personal views on love were contrastingly different from the declarations about the nature of love voiced by the lyrical subject in the Sonnets, there are surprisingly many similarities between Shakespeare’s and Auden’s depictions of love in the aforementioned contexts. There are noticeable anti-romantic trends in both Shakespeare’s and Auden’s representations of relationships and in the portrayals of the figure of the lover. However, Shakespeare’s and Auden’s methods of depicting the beloved person in a work of poetry are altogether different, as Shakespeare transforms the addressees of his sonnets into near-allegorical figures, while Auden tends to reveal very little about the lover depicted in the poem. Each theme is explored on the basis of a few selected examples from Shakespeare’s Sonnets and Auden’s love poetry, concluding with an analysis of a lyric by each poet which features the theme most prominently. The dissertation also includes an analysis of a translation of a sonnet by Shakespeare translated by Sułkowska, the first Polish translator who translated the Sonnets sequence in its entirety. Her 1913 translation is compared with a recent translation by Barańczak. A selected poem by Auden is further compared with its Polish translations by Elektorowicz and Barańczak. The poetry of both Shakespeare and Auden poses a significant challenge for a Polish translator, not only due to each poet’s distinctive style, but also because both poets often leave the gender of the poem’s addressee ambiguous, and many parts of speech are gender-marked in Polish.

Miłość stanowi źródło inspiracji dla wielu pokoleń poetów. Jej rozmaite aspekty zostały przedstawione w wielu formach poetyckich. Sonety Williama Shakespeare’a pozostają jedną z najszerzej dyskutowanych sekwencji poezji miłosnej. Sonety miały wyraźny wpływ na poezję miłosną W. H. Audena, jednego z najbardziej znanych angielskich poetów XX wieku. Celem poniższej pracy dyplomowej jest porównanie tematyki miłości w poezji Shakespeare’a i Audena. Praca zawiera również podsumowanie badań Audena dotyczących Sonetów Shakespeare’a oraz jego opinii na temat ich interpretowania. Ponadto omówiono możliwy wpływ polskiego tłumaczenia wybranego sonetu Shakespeare’a oraz wiersza miłosnego Audena na interpretację czytelnika.Shakespeare i Auden przedstawiają temat miłości w takich kontekstach jak upływ czasu i śmierć, stałe uczucie w porównaniu z przelotnymi romansami, egoistyczna postawa w miłości i miłość bezinteresowna, oraz erotyczna miłość i duchowa miłość. Choć osobiste poglądy Audena na temat miłości znacznie różnią się od deklaracji co do natury miłości wyrażanej przez podmiot liryczny w Sonetach, można dostrzec wiele podobieństw pomiędzy ukazaniem miłości w poezji Shakespeare'a i Audena w wyżej wymienionych kontekstach. Antyromantyczne tendencje są widoczne u Shakespeare’a i Audena zarówno w ukazaniu związków miłosnych, jak i w przedstawieniu postaci ukochanej osoby. Jednakże podejście obu poetów do przedstawienia sylwetki ukochanej osoby w ich poezji jest zgoła różne, jako że Shakespeare prezentuje adresatów swoich sonetów jako nieomal alegoryczne postacie, podczas gdy Auden przeważnie zdradza bardzo niewiele na temat adresata danego wiersza. Każdy z powyższych kontekstów jest badany na podstawie kilku wybranych przykładów z Sonetów Shakespeare’a i poezji miłosnej Audena, kończąc na analizie dwóch wierszy obu poetów, w których dany kontekst jest omówiony najbardziej obszernie.Praca zawiera również analizę tłumaczenia sonetu Shakespeare’a w przekładzie Sułkowskiej, która jako pierwsza przełożyła Sonety w całości na język polski. Jej przekład z 1913 roku jest porównany z nowszym tłumaczeniem Barańczaka. Następnie wybrany wiersz Audena jest analizowany w polskich tłumaczeniach Elektorowicza i Barańczaka. Poezja zarówno Shakespeare’a, jak i Audena stanowi znaczne wyzwanie dla polskiego tłumacza, nie tylko ze względu na ich charakterystyczny styl, lecz również dlatego, iż obaj poeci często nie określają jednoznacznie płci adresata wiersza, podczas gdy płeć jest określana przez wiele części mowy w języku polskim.