Relatywizm językowy i różnice kulturowe w mówieniu i myśleniu o czasie

Relatywizm językowy, znany też jako hipoteza Sapira-Whorfa, przez długi czas miał złą reputację w świecie nauki, jednak ostatnie badania empiryczne wniosły nowe argumenty do debaty nad relacją między językiem a myśleniem, potwierdzając, że w pewnych przypadkach różnice językowe wywołują różnice w procesach poznawczych. W niniejszej pracy przedstawię trzy argumenty za tym, że osoby, mówiące różnymi językami, myślą o czasie w inny sposób. W pierwszej części będę argumentować za tezą, że pojęcia w danym języku wpływają na sposób myślenia osób nim się posługujących. W części drugiej zaprezentuję badania pokazujące, że różnice w tym, jak ludzie mówią o relacjach czasowych i przestrzennych, korelują z różnicami w zachowaniach niejęzykowych. W części trzeciej wskażę badania pokazujące, że język może aktywować różne ramy mentalne u osób dwukulturowych. Następnie omówię, czy opisane różnice poznawcze i behawioralne są wywołane przez język czy inne czynniki kulturowe.

Linguistic relativity or Whorfian hypothesis for a long time has been disreputed but recently empirical research provided new insights into the language-thought debate, confirming that in certain cases linguistic differences evoke differences in cognition. In this paper I am going to present three arguments showing that people using different languages think about the concept of time differently. In the first part I am going to argue that concepts influence worldviews of its speakers. In the second part I am going to present research showing that the differences in how people talk about temporal and spatial relationships correlate with differences in non-linguistic behaviours. In the third part I am going to cite research showing that language can trigger cultural effects in bicultural individuals. Then I am going to discuss whether described cognitive and behavioural differences are due to linguistic differences or whether they could be evoked by other cultural factors.