Kreacja „ja mówiącego w pamiętnikarstwie polskim doby późnego Oświecenia (na przykładzie tekstów Franciszka Karpińskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza i Józefa Wybickiego)

The main goal of this dissertation is to discover ways how Franciszek Karpiński, Julian Ursyn Niemcewicz and Józef Wybicki created the speaking ,,I” speaking in their memoirs and to prove that their methods allow them to refer to certain opinions on their own topic or to causing a specific influence on recipients. This work is dedicated to the three artists mentioned above, because their rank, the complexity of life experiences and the important role of the diary prose in their literary achievements have been taken into account. The initial parts of the work focus on the arrangement of theoretical issues related to the memoirs, and the subsequent parts have been devoted to an attempt to analyze and interpret the works of individual authors.

Głównym celem tej rozprawy jest odkrycie sposobów służących Franciszkowi Karpińskiemu, Julianowi Ursynowi Niemcewiczowi i Józefowi Wybickiemu do kreowania „ja” mówiącego w ich pamiętnikach oraz wykazanie, że wykorzystywane przez nich metody pozwalają im na odniesienie się do pewnych opinii na własny temat czy wywołanie określonego wpływu na odbiorców. Praca ta poświęcona jest akurat wspomnianym trzem twórcom, gdyż wzięto pod uwagę ich rangę, złożoność doświadczeń życiowych oraz istotną rolę prozy pamiętnikarskiej w ich dorobku literackim. Początkowe partie pracy koncentrują się na uporządkowaniu pewnych teoretycznych kwestii związanych z pamiętnikarstwem, a kolejne części zostały poświęcone próbie przeanalizowania i zinterpretowania dzieł poszczególnych autorów.