Ocena aktywności przeciwarytmicznej nowych arylopiperazynowych pochodnych hydantoiny

The purpose of this research was an evaluation of potential antiarrhythmic properties of three new arylpiperazine derivatives of hydantoin synthesized at the Department of Technology and Biotechnology of Drugs, Faculty of Pharmacy UJ Medical College. Pharmacological studies were made to determine the affinity of tested compounds for the α1-adrenergic receptors and determine prophylactic antiarrhythmic properties in barium ions induced model of arrhythmia. All of those recieved for research, new arylpiperazine derivatives of hydantoin showed an affinity for α1-adrenergic receptors in vitro, wherein Compound 1 showed a high (Ki = 42 ± 2,1 nM), while Compound 2 and Compound 3 showed moderate affinity for α1-adrenergic receptors. Evaluating antiarrhytmic properties in vivo in barium ions induced model of arrhythmia Compound 2 and Compound 3 showed a slight prophylactic antiarrhythmic activity, while Compound 1 showed no activity. Obtained results suggests that Compound 2 and Compound 3 own a slight potential to blockade of voltage-dependent sodium channels. In order to precisely recogintion of pharmacological properties of tested compounds and their influence on cardiovascular system, further pharmacolgical research must be conducted.

Celem niniejszej pracy było oznaczenie potencjalnych właściwości przeciwarytmicznych trzech nowych arylopiperazynowych pochodnych hydantoiny zsyntetyzowanych w Katedrze Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego UJ CM. Przeprowadzono badania farmakologiczne obejmujące oznaczenie powinowactwa badanych związków do receptorów α1-adrenergicznych oraz oznaczenie aktywności przeciwarytmicznej w modelu arytmii indukowanej jonami baru. Wszystkie otrzymane do badań arylopiperazynowe pochodne hydantoiny wiązały się do receptorów α1-adrenergicznych in vitro, przy czym Związek 1 wykazał wysoką (Ki = 42 ± 2,1 nM), natomiast Związek 2 i Związek 3 wykazały umiarkowaną zdolność wiązania się do receptorów α1-adrenergicznych. Oceniając aktywność przeciwarytmiczną in vivo w modelu arytmii barowej Związek 2 i Związek 3 wykazały nieznaczną, profilaktyczną aktywność przeciwarytmiczną, natomiast Związek 1 nie wykazał takiej aktywności. Uzyskane wyniki sugerują, iż Związki 2 i 3 posiadają nieznaczną zdolność blokady napięciowo-zależnych kanałów sodowych. W celu dokładnego poznania właściwości farmakologicznych badanych związków i ich wpływu na układ krążenia konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań farmakologicznych.