The Eating Disorders Readiness Syndrome (EDRS) is a syndrome that is getting increasingly well documented, tested, among others, by such a test as the eating disorder test EDI-3. There is however not many articles, which compare this syndrome with many psychological, biological and sociocultural factors. Intercultural differences in the occurrence of eating disorders are not yet sufficiently diagnosed, giving a wide field for further research.This study examined young adult women of two nationalities: Japanese and Polish, in the context of the readiness syndrome for eating disorders, socio-cultural attitude to one's own body, as well as a few additional variables, such as BMI, persistence of a romantic relationship and position in a generational family. The selection of variables was reliably documented by literature. I considered cross-cultural comparison as well as the predictive value of the results as the research priority. A total of 159 women aged between eighteen and twenty-six years of age participated in the study, including 70 women of Japanese nationality and 89 women of Polish nationality.The first goal of the study was to compare the occurrence of the eating disorder syndrome and its components between the groups of these two nationalities. The next goal was to check the differences between the groups in the socio-cultural attitude towards their own body and its components. The third step was to check the differences in correlation between the eating disorders readiness syndrome and the socio-cultural attitude towards one's own body between groups. The fourth goal was to examine the correlation between eating disorder readiness syndrome and BMI, the stability of the romantic relationship and position in the generational family, and to compare these correlations between groups.To test the hypotheses, the U Mann-Whitney test and the Spearman rank test were performed, as well as the z test. All tests were carried out with Cronbach's alpha = 0.05. They showed that there are no statistically significant differences between the groups in the syndrome of readiness for eating disorders, but Japanese women have more internalized western standards of beauty . Despite this, the socio-cultural attitude towards one's own body is more correlated with the syndrome of readiness for eating disorders in Polish women.This study used research tools such as: Eating Disorders Questionnaire (EDI-3) and Socio-Cultural Attitudes Questionnaire for Physical Appearance and Body Image (SATAQ-3).Analysis of research results showed that in a given sample there were no statistically significant differences between the syndrome of readiness for eating disorders in both groups, but there were differences between the sociocultural attitude towards one's own body and in the correlation of sociocultural attitude towards one's body with the syndrome of readiness for eating disorders. Women of Japanese nationality had more internalized internal media models of the ideal body, but for women of Polish nationality, the socio-cultural attitude towards their own body correlated significantly higher with the syndrome of readiness for eating disorders. It has been proved in this study that there are differences in correlates of the syndrome of readiness for eating disorders between Polish and Japanese women.
Syndrom gotowości do zaburzeń odżywiania (SGDZO) jest syndromem coraz lepiej udokumentowanym, badanym między innymi przez taki test, jak test zaburzeń odżywiania EDI-3. Brakuje porównania go z wieloma czynnikami psychologicznymi, biologicznymi i socjokulturowymi. Występujące różnice międzykulturowe w występowaniu zaburzeń odżywiania także nie są jeszcze w wystarczającym stopniu zdiagnozowane, dając szerokie pole na dalsze badania.W niniejszej pracy przeprowadzono badanie młodych dorosłych kobiet dwóch narodowości: Japońskiej i Polskiej, w kontekście syndromu gotowości do zaburzeń odżywiania, postawy socjokulturowej do własnego ciała, jak i paru dodatkowych zmiennych, takie jak BMI, trwałość związku romantycznego i pozycja w rodzinie generacyjnej. Wybór zmiennych został rzetelnie udokumentowany literaturą. Za priorytet badania uznałam porównanie międzykulturowe, jak i wartość prognostyczną wyników. W badaniu wzięło udział łącznie 159 kobiet w wieku pomiędzy osiemnastoma, a dwudziesto-sześcioma latami życia, w tym 70 kobiet narodowości Japońskiej i 89 kobiet narodowości Polskiej.Pierwszym celem badania było porównanie występowania syndromu gotowości do zaburzeń odżywiania oraz jego składowych pomiędzy grupami tych dwóch narodowości. Następnym celem było sprawdzenie różnic pomiędzy grupami w postawie socjokulturowej wobec własnego ciała, oraz jej składowych. Trzecim krokiem było sprawdzenie różnic korelacji pomiędzy syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania, a postawą socjokulturowa wobec własnego ciała między grupami. Czwartym celem było zbadanie korelacji między syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania, a BMI, trwałością związku romantycznego i pozycją w rodzinie generacyjnej oraz porównanie tych korelacji między grupami.By sprawdzić postawione hipotezy, został przeprowadzony test U Manna-Whitneya oraz test rang Spearmana, a także test z. Wszystkie testy zostały przeprowadzone przy alfie Cronbacha = 0.05. Wykazały one, że nie ma statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami w syndromie gotowości do zaburzeń odżywiania, ale za to Japonki mają bardziej zinternalizowane zachodnie standardy piękna. Pomimo tego, postawa socjokulturowa wobec własnego ciała w większym stopniu koreluje z syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania u Polek.W badaniu tym zostały użyte narzędzia badawcze typu: Kwestionariusz Zaburzeń Odżywiania (EDI-3) oraz Kwestionariusz Postaw Socjokulturowych wobec Wyglądu Fizycznego i Wizerunku Ciała (SATAQ-3).Analiza wyników badań wykazała, że w danej próbce nie było statystycznie istotnych różnic pomiędzy syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania w obu grupach, ale za to były różnice pomiędzy postawą socjokulturowa wobec własnego ciała oraz w korelacji postawy socjokulturowej wobec własnego ciała z syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania. Kobiety narodowości Japońskiej miały mocniej zinternalizowane przedstawiane przez media wzorce idealnego ciała, chodź to u kobiet narodowości Polskiej postawa socjokulturowa wobec własnego ciała korelowała znacząco wyżej z syndromem gotowości do zaburzeń odżywiania. Udowodniono, że występują różnice w korelatach syndromu gotowości do zaburzeń odżywiania pomiędzy Polkami, a Japonkami.
