Sentymentalna seksualność. Obrazy pożądania i seksu w kinie współczesnym

Sexual theory is a thought that still amazes and perhaps even embarrasses its viewers. I decided to carry out this work according to the division made by Slavoj Žižek in the Lacrimae rerum publication. He distinguished three possible forms of sexual acts in film images. He divided close-ups according to his classification into comical, exalted ecstasy and perversion. He made this theory understandable, based on mainstream cinema, in particular American. In my work I would like to refer especially to European cinema. I chose directors who are brave artists who proclaim their truths and do not succumb to the pressure of society. As an example of a comic sexual act, I chose David Wnendt's Wetlands movie, which presents a portrait of an independent woman for whom there are no taboos. I will present exalted ecstasy with the help of Love Gaspar Noé, who combines onirism and erotic expression in this film. In the last chapter I will deal with a perverse sexual act based on the image presented by Ulrich Seidl in the Paradise trilogy. I also decided to include Linda Williams and Michel Foucault in my work, who are extremely important in the development of sexual thought in cultural studies and those on pop culture.

Teoria seksualna to myśl, która nadal wprawia odbiorców w zadziwienie, a może nawet zakłopotanie. Zdecydowałam się na zrealizowanie tej pracy według podziału, jaki dokonał Slavoj Žižek w publikacji Lacrimae rerum. Wymienił trzy możliwe formy aktów seksualnych w obrazach filmowych. Podzielił zbliżenia według przyjętej przez siebie klasyfikacji na: komiczne, patetyczną ekstazę i perwersyjne. Uczynił teorię tę zrozumiałą, bazując na kinie mainstreamowym, w szczególności amerykańskim. W swojej pracy chciałabym odnieść się do kina europejskiego. Wybrałam reżyserów, którzy są twórcami odważnymi, głoszącymi swoje prawdy i niepoddającymi się presji społeczeństwa. Jako przykład komicznego aktu seksualnego wybrałam film Wilgotne miejsca Davida Wnendta, który przedstawia portret kobiety niezależnej, dla której nie ma tematów tabu. Patetyczną ekstazę zaprezentuję za pomocą Love Gaspara Noé, który łączy w tym filmie oniryzm i erotyczną ekspresję. W ostatnim rozdziale poruszę perwersyjny akt seksualny opierając się na wizerunku, jaki przedstawia Ulrich Seidl w trylogii Raj. Do swojej pracy zdecydowałam się włączyć również Linde Williams i Michela Foucault, którzy są niezmiernie ważni w kwestii rozwoju myśli seksualnej w badaniach kulturowych oraz tych nad kulturą popularną.