Tytuł pozycji:
Speak as a woman. Womens counter cinema of Agnès Varda
- Tytuł:
-
Speak as a woman. Womens counter cinema of Agnès Varda
Przemówić jako kobieta. Kobiece kontr-kino Agnès Vardy
- Autorzy:
-
Zachara, Urszula
- Słowa kluczowe:
-
Agnès Varda, kino kobiet, kontr-kino, cinema des femmes comme contr-cinema, Écriture féminine, rewizja koncepcji autorstwa filmowego, feminizm, parler comme femme, Cinéaste au feminin singulaire, cinécriture, auteur cinema, Cléo de 5 à 7, Szczęście, Odpowiedź kobiet, Jedna śpiewa, druga nie, Kłamliwy dokument, Bez dachu i praw.
Agnès Varda, women's cinema, counter cinema, revision of film authorship concept, feminism, speak as a woman, feminine singular directress, filmic writing, auteur cinema, Cleo from 5 to 7, Happiness, Women Reply, One sings, the other doesn't, Documenteur, Vagabond.
- Język:
-
polski
- Dostawca treści:
-
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
-
Przejdź do źródła Link otwiera się w nowym oknie
Niniejsza praca opisuje kino Agnès Vardy jako ,,kino kobiece”, które wyłania się z twórczości od początku autorskiej i niezależnej. W obrębie pracy analizie zostały poddane następujące dzieła filmowe: Cléo de 5 à 7 (Cléo od 5 do 7, 1961); Szczęście (Le Bonheur, 1965); Odpowiedź kobiet (Réponse de femmes: Notre corps, notre sexe, 1975); Jedna śpiewa, druga nie (L'une chante l'autre pas, 1977), Kłamliwy dokument (Documenteur, 1981) oraz Bez dachu i praw (Sans toit ni loi, 1985). Autorka wskazuje na feministyczne poglądy Agnès Vardy i opisuje jej twórczość zwracając szczególną uwagę na wątki dotyczące problematyki kobiecej. Obrana perspektywa ma na celu przedstawienie postaci reżyserki z uwzględnieniem jej powiązań z Francuską Nową Falą, odczytywaną poprzez jej patriarchalny i wykluczający kobiety charakter. Jest to również spojrzenie na Vardę jako aktywną przedstawicielkę ruchu kobiecego, która realizowała autorskie kino kobiet jako kontr-kino. Ostatnia część pracy jest poświęcona specyfice kina kobiecego w wydaniu Vardy, rozumianego jako odczytanie jej spojrzenia na kobiety w formie filmowych portretów kobiecości oraz spojrzenia Vardy na samą siebie jako kobietę- autorkę.
This thesis describes Agnès Varda’s cinema as women’s cinema, which is classified as auteur and independent artwork. The author of this work analyzes following movies: Cléo de 5 à 7 (1961), Le Bonheur (1965); Réponse de femmes: Notre corps, notre sexe (1975); L'une chante l'autre pas (1977), Documenteur (1981) oraz Sans toit ni loi (1985). The author points out Varda’s feminist attitude and describes her movies as related to women’s issues. The aim of this kind of perspective is to show Varda as a woman director, including her connections with French New Wave, seen as patriarchal and excluding. It also compounds with a view on Varda as an active representative of the women’s movement, which has always created auteur’s cinema as a counter cinema. The last part of this work shows the specifics of Varda’s women’s cinema by her gaze on women in film portraits of femininity and also gaze on herself as a woman- film auteur.
