How the political situation in Levant influenced the 1st Crusade

The aim of this worki s the decription of the political situation in Levant and its influence on the 1st Crusade success. The Crusade had its begining in 1095 when Pope Urban II called the Knights of Christ to Clermont and presented a plan to retake the Holy City of Jerusalem. The 1st Crusade was impossible in theory and practice. It was a journey into the unknown against an unknown foe. The Crusaders themselves did not have a larger idea about the land that they were going to traverse, they did not know the local customs and culture they could not prepare the necessary logistics but nevertheless they managed to move out of Europe, cross the Byzantine lands, survive the canyons of Cappadocia and finally march into the inhospitable lands of Levant. All of this just to retake the the city, where Jesus Christ was put on a cross. The Muslims had everything to winn that war. They knew the land, they had weapons and strong Logistics but also they did possess large numer of soldiers. Despite this, they could not break the reluctance to each other and unite themselves against a common enemy, the Crusader Army.The Muslim rulers were not well organised and cared only for their own affairs and smaller cities and kingdoms. When the news of a threat arrived to them, they did not treat it as an important matter which could destroy their very excistence. Underestimation of the enemy and caring only for the internal affairs with other Muslim leaders led to the Muslim failure in military, politics and geography. Many lands were taken by the Crusaders with the Holy City of Jerusalem.In my paper I tried to present strenghts and weaknesses of both sides with concentration on the Muslim side. Then I moved to analize the causes of the failure and finally I gave my conclusion and the consequences of the Crusade.

Celem pracy jest opis sytuacji politycznej w Lewancie i jej wpływ na sukces I Wyprawy Krzyżowej, która miała swój początek w 1095 roku, kiedy papież Urban II wezwał Rycerzy Chrystusa na Synod w Clermont i przedstawił im plan odbicia Świętego Miasta Jerozolimy.I Krucjata nie miała prawa się powieść, była to wyprawa w nieznane przeciwko przeciwnikowi, który nie był znany. Krzyżowcy w większości nie znali terenu w który mieli wyruszyć, nie znali miejscowej kultury, nie potrafili się przygotować logistycznie, a jednak udało im się wyruszyć z Europy, przejść przez Bizancjum, przeżyć wąwozy w Kapadocji, aż ostatecznie przetrwać morderczy przemarsz przez nieprzyjazne im regiony Lewantu. Wszystko po to, by ostatecznie zdobyć miasto, w którym ukrzyżowano Chrystusa. Muzułmanie mieli wszystko by wygrać tą wojnę. Byli na swoim terytorium, mieli zaplecze broni i logistyczne, przede wszystkim mieli dużą liczbę wojsk. Mimo tego, nie potrafili przełamać niechęci do swoich braci w wierze, zjednoczyć się pod jednym banerem i stawić wspólnie czoła Krzyżowcom. Władcy muzułmańscy nie byli dobrze zorganizowani, dbali o własne interesy i własne państewka. Kiedy dostawali ostrzeżenia o nadchodzącej armii z Zachodu, nie potraktowali tego jako czegoś, co mogło by zagrozić ich egzystencji. Niedocenienie przeciwnika i zajmowanie się pomniejszymi konfliktami z innymi władcami muzułmańskimi, doprowadziło Muzułmanów do porażki na tle militarnym, politycznym i geograficznym. Liczne terytoria zostały przejęte przez Krzyżowców wraz z samą Jerozolimą. W swojej pracy starałem się pokazać siły i słabości obu stron, ze skupieniem się na stronie muzułmańskiej oraz przyczynach jej porażki, a na koniec przedstawiłem podsumowanie i konsekwencje Krucjaty.