Tytuł pozycji:
The republican myth in Polish journalism
- Tytuł:
-
The republican myth in Polish journalism
Republikański mit w polskiej eseistyce politycznej
- Autorzy:
-
Pilawa, Konstanty
- Słowa kluczowe:
-
political myth, republicanism, neorepublicanism, sarmatism, Rzeczy Wspólne, Teologia Polityczna, Arcana
mit polityczny, republikanizm, neorepublikanizm, sarmatyzm, Rzeczy Wspólne, Teologia Polityczna, Arcana
- Język:
-
polski
- Dostawca treści:
-
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
-
Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Republicanism is one of the most important tradition which is being taken by conservative publicist in Poland after communism. Due to periodicals such as “Arcana”, “Teologia Polityczna” and “Rzeczy Wspólne” neorepublicanism dominates right-wing discourse. If we define political myth as identity tale using symbols to transmission of political values, we also have to describe these journalism by means of myth category. However, it is easy to found paradox in neorepublican discourse. The care of common good there is the key idea but simultaneously a lot of essays eliminate Polish liberals from national community. It is a consequence of treatment republican tradition as alternative to liberal way in times of modernity after 1989. Moreover, Polish republicans resigned from creating mature political project.
Republikanizm nawiązujący do czasów I RP to jedna najważniejszych tożsamościowych opowieści polskiej prawicy po upadku komunizmu. Na łamach takich czasopism jak „Arcana”, „Teologia Polityczna” czy „Rzeczy Wspólne” od ćwierćwiecza trwają próby mające dążyć do rewitalizacji tej tradycji intelektualnej. Tytułowa kategoria politycznego mitu – adekwatnie określająca charakter tejże eseistyki – nie jest używana w pejoratywnym znaczeniu. Mit to po prostu świadomie budowana narracja, która dzięki symbolom odnosi się do wartości uznanych za relewantne z perspektywy funkcjonowania wspólnoty politycznej. To nie znaczy oczywiście, że analizowanym tekstom nie można niczego zarzucić. Wadą dużej części z nich jest instrumentalizowanie republikańskiej retoryki na potrzeby wewnętrznych podziałów politycznych, co często przynosi paradoksalne rezultaty, bowiem publicyście ci używając kategorii dobra wspólnego, jednocześnie zdają się wykluczać część Polaków z narodowej wspólnoty. Polscy neorepublikanie poszukiwali alternatywnej wobec liberalizmu tradycji politycznej, którą jednocześnie można byłoby przyporządkować do dziedzictwa zachodniej cywilizacji. Jednak przybranie takiej strategii przyniosło wymierne konsekwencje. Jak do tej pory nie stworzono bowiem republikańskiego projektu politycznego, który bazując na micie, jednocześnie byłby zdolny go przekraczać.